Correctionele rechtbank Luik, afdeling Luik, 16 september 1993
De rechtbank is van oordeel dat het simpele feit dat de werking van de vzw tot bepaalde categorieën van personen wordt beperkt, niet kan beschouwd worden als een uiting van de intentie om te discrimineren of om tot haat aan te zetten, zeker als we bemerken dat de statuten uitdrukkelijk bepalen dat de slachtofferhulp in een later stadium kan uitgebreid worden tot onderdanen die niet tot de Europese Unie behoren.
De rechtbank stelt verder dat de beklaagden om het “onrecht te bestrijden” inderdaad toezicht hielden op de activiteiten van drugsverslaafden, van straatventers en van bingo-uitbaters, maar hiermee stelden ze duidelijk geen racistische of xenofobe handelingen. De beklaagden hadden integendeel de intentie om de criminaliteit, die hen schaadt in hun beroepsleven, een halt toe te roepen en namen zo in zekere zin zelf het recht in eigen handen;
Valt niet onder de toepassing van de antiracismewet: het bezitten van nazi-emblemen in een privé-woning, terwijl het niet vaststaat dat ze deze in het openbaar zouden gebruiken en het in een brief, zelfs op krachtdadige wijze, spuien van racistische boodschappen in zoverre deze brief gericht is aan een bepaald persoon.
Downloads
Vergelijkbare rechtspraak Correctionele rechtbank Luik, afdeling Luik, 16 september 1993
Correctionele rechtbank Brussel (Franstalige), 26 februari 2014
Leden van de spoorwegpolitie werden beschuldigd van geweld tegenover daklozen en mensen zonder papieren. De incidenten vonden plaats tussen 8 januari en 26 november 2006. In totaal werden een vijftiental personen het slachtoffer van onterende en gewelddadige handelingen. Het gedrag ten aanzien van bepaalde slachtoffers was ingegeven door racistische motieven die een verzwarende omstandigheid vormden. De vordering van het Centrum was ontvankelijk en gegrond.