Datum: 28 juni 2021

Instantie: arbeidshof Antwerpen, afdeling Antwerpen

Criterium: handicap

Actiedomein: werk

De feiten   

Een dove vrouw solliciteerde bij een farmaceutisch bedrijf en werd uitgenodigd voor een gesprek. Tijdens het gesprek bleek dat de vrouw zwanger was. In een vonnis van 29 september 2020 stelde de arbeidsrechtbank drie discriminaties vast:

1. Op basis van handicap tijdens de sollicitatieprocedure

Tijdens de sollicitatieprocedure werd herhaaldelijk verwezen naar de doofheid van de vrouw (en bijvoorbeeld niet naar haar ervaring). Het bedrijf vroeg aan de vrouw om een tijdelijke opdracht onder haar niveau te aanvaarden “zodat het bedrijf aan haar handicap kon wennen” (en aan andere kandidaten werd dit niet gevraagd). Deze – en andere elementen – toonden een vermoeden van discriminatie aan. Het bedrijf kon niet aantonen dat er geen discriminatie was.

2. Op basis van handicap tijdens de aanwerving

Het bedrijf besliste om de vrouw niet aan te werven. Het bedrijf kon niet aantonen dat de auditieve beperking van de vrouw geen rol speelde in de beslissing om haar niet aan te werven. Integendeel, uit het verloop van de feiten bleek dat het een bepalende factor was.

3. Op basis van geslacht tijdens de aanwerving

Tijdens een gesprek bleek dat de vrouw zwanger was. Omdat ze niet meteen inzetbaar was, koos het bedrijf ervoor om een andere kandidaat aan te werven. Het bedrijf kon niet aantonen dat de zwangerschap van de vrouw geen rol speelde in de beslissing om haar niet aan te werven (en om wel een kandidaat aan te werven die vlugger kon starten)

De arbeidsrechtbank kende voor de drie discriminaties een forfaitaire schadevergoeding toe van drie maal zes maanden bruto loon. Met het vonnis bevestigde de arbeidsrechtbank dat een slachtoffer van opeenvolgende discriminaties voor elke discriminatie een schadevergoeding moet ontvangen.

Het bedrijf besliste om beroep aan te tekenen. 

Beslissing

> Het hof van beroep bevestigt dat er sprake is van drie discriminaties en beveelt het bedrijf om de discriminerende praktijk te staken.

> Het arbeidshof stelt vast dat de Antidiscriminatiewet en de Genderwet geen bepalingen bevatten over de mogelijkheid of onmogelijkheid van cumulatie met andere vergoedingen. Anders dan de arbeidsrechtbank oordeelt het arbeidshof dat de vrouw recht heeft op tweemaal een forfaitaire schadevergoeding van zes maanden bruto loon: één maal in het kader van de Antidiscriminatiewet en één maal in het kader van de Genderwet.

> De vrouw werd gediscrimineerd op basis van haar handicap en op basis van haar geslacht. Het bedrijf heeft twee inbreuken begaan op twee verschillende discriminatieverboden. De forfaitaire schadevergoeding op basis van de Antidiscriminatiewet en de Genderwet kan worden gecumuleerd, volgens het arbeidshof. De discriminaties van de vrouw op basis van haar handicap, tijdens de sollicitatieprocedure en tijdens de aanwerving, zijn met elkaar verweven. Ze geven aanleiding tot het toekennen van één forfaitaire schadevergoeding op basis van de Antidiscriminatiewet.

> Indien een aparte forfaitaire schadevergoeding zou worden toegekend voor de sollicitatieprocedure en voor de aanwerving dan zou dat nadelig zijn voor de slachtoffers, stelt het arbeidshof. Bedrijven zouden personen met een handicap dan onmiddellijk afwijzen bij de sollicitatie, en niet laten deelnemen aan de aanwervingsprocedure, om te vermijden dat ze tweemaal een forfaitaire schadevergoeding zouden moeten betalen.

> Het arbeidshof legt het toe te passen bruto loon voor het berekenen van de schadevergoeding vast aan de hand van een referentiepersoon.

> Het hof beveelt, ten slotte, de aanplakking in het bedrijf van het vonnis en het arrest omdat dit kan bijdragen aan de bewustwording en kan meehelpen om discriminaties in de toekomst te voorkomen.

Unia was betrokken partij (samen met het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen).

Afgekort: Arbh. Antwerpen, afd. Antwerpen, 28-06-2021