Een man werkt als arbeider-fruitplukker door middel van opeenvolgende contracten. Op een bepaald moment neemt het bedrijf maatregelen inzake hygiëne waaronder een verbod op piercings valt. De man krijgt vervolgens geen contract meer aangeboden. Eerst is er een uitspraak over de nagenoeg naadloze opeenvolgende contracten wat dus resulteert in een ovbereenkomst van onbepaalde duur met alle verplichtingen die daaruit voortvloeien. Verder concludeert het Hof dat er geen sprake is van discriminatie aangezien de maatregel genomen is in het algemeen belang (hygiëne en voedselveiligheid) wat kan gezien worden als een objectieve en redelijke rechtvaardiging. De beperking is overigens opgelegd aan alle werknemers met uitzondering van diegenen die zijn tewergesteld in de administratieve lokalen.

Op 18 oktober 2007 sprak de Raad van State zich uit in het beroep tot schorsing van een lerares islamitische godsdienst, ten aanzien van de tenuitvoerlegging van de beslissing van de raad van beroep van het gemeenschapsonderwijs, waarbij haar beroep tegen het ontslag om dringende redenen door een van de basisscholen waar ze deeltijds was tewerkgesteld werd verworpen. Oorzaak van het ontslag was de weigering van deze lerares om – in weerwil tot het verbod in het schoolreglement om op het schooldomein kledij, tekens of symbolen te dragen waarmee zichtbaar een religieuze of levensbeschouwelijke aanhorigheid wordt uitgedrukt (m.u.v. godsdienst-leerkrachten binnen hun klaslokaal) – eenmaal buiten de klas haar hoofddoek af te nemen.

Bij de groendienst van een gemeente heerste een gespannen sfeer die met racisme te maken zou hebben: een werkneemster zou gepest worden. Ze werd uiteindelijk ziek en na vier jaar afwezigheid werd ze ontslagen. Ze heeft de Pestwet ingeroepen, het willekeurig ontslag, het misbruik van ontslagrecht en discriminatie.

Tijdens een voorafgaand incident, brengt beklaagde slagen toe aan een persoon van vreemde origine. In het politiekantoor ventileert zij nog in dronken toestand haar haatgevoelens: “vuile makakken, jullie zuigen ons leeg”.

Drie jongemannen van vreemde origine werden bij de ingang van een dancing geweigerd door de portier. Die voert aan dat hij daartoe instructies kreeg van de dancinguitbater. De dancing heeft een lidkaartsysteem dat alleen geldt voor allochtonen.

In de marge van een dispuut met betrekkingen tot kortingen op reizen en de reclame daarvoor (wet op de handelspraktijken) komt eveneens discriminatie aan bod op grond van leeftijd (wet van 25 februari 2003). 60+ kregen een korting op autocarreizen. De rechtbank besluit dat er wel degelijk sprake is van discriminatie op grond van leeftijd.

Een politicus wenst een verkiezingsadvertentie te plaatsen in de publicaties van 4 mediagroepen. Hij botst evenwel op weigeringen en spant een rechtszaak aan.

In de marge van een geschil met betrekking tot kortingen in functie van de leeftijd bij aankoop van een brilmontuur (wet op de handelspraktijken) komt eveneens het aspect discriminatie aan bod (wet van 25 februari 2003). In eerste aanleg (rechtbank van koophandel Kortrijk, 30 april 2004) oordeelde de rechtbank dat de vordering gesteund op discriminatie onontvankelijk was, aangezien eiser geen slachtoffer was van de discriminatie en evenmin een door de wet aangewezen groepering. Het hof verwerpt die redenering en onderzoekt de mogelijke inbreuken inzake handelspraktijken.

Voorgeschiedenis - Arbeidsrechtbank Brussel, 7/06/2006 In 2003 heeft de heer L., postbeambte, klacht neergelegd bij zijn postmeester aangezien een collega hem geslagen had en racistische beledigingen naar het hoofd had gegooid.

Op 2 september wordt een medewerker van een horecazaak ontslagen naar aanleiding van een conflict met de zaakvoerder. Het formulier C4n dat wordt afgegeven aan betrokkene, meer dan een maand na het conflict, vermeldt als reden voor het ontslag: “kan zich niet aanpassen aan het land. Zou beter teruggestuurd worden naar de boesboes waar mensen elkaar aanvallen”.