Het Hof bevestigt, buiten wat de mildere strafmaat betreft, het vonnis geveld door de Correctionele rechtbank te Gent op 13 oktober 2009. Enkel de uitbater van de dancing ging in beroep. De rechtbank leidde uit het geheel van gegevens af dat er een bewuste politiek was om mensen op basis van hun afkomst uit te sluiten en dit vormt een strafbare discriminatie. Het vonnis legde duidelijk het verschil uit tussen racisme en discriminatie.

In het kader van een geschil tussen huurder en verhuurder meent de huurder dat er racisme mee gemoeid is. De Vrederechter beslist om advies in te winnen bij het Centrum voor gelijkheid van kansen en van racismebestrijding. In hoger beroep is de rechtbank de mening toegedaan dat de Vrederechter ambtshalve advies mocht inwinnen. Er stellen zich evenwel twee problemen: enkel een fysieke persoon kan aangesteld worden als deskundige en de Vrederechter beschikte over meer informatie dan de deskundige die hij aanspreekt.

Een vrouw maakt een afspraak om een huurwoning te bezoeken. Ze verschijnt op de afspraak en blijkt een hoofddoek te dragen. Het verhuurkantoor meldt haar dat het bezoek niet kan doorgaan aangezien een andere kandidaat een optie nam. Deze andere kandidaat blijkt daarna een (onwetende) bediende te zijn van het verhuurkantoor.

Een ervaren (solo) reiziger wenst deel te nemen aan een groepsreis naar Jordanië. Zijn deelname wordt geweigerd omdat hij doof is. Er wordt gevreesd voor contactproblemen met de medereizigers en de lokale bevolking, voor de veiligheid van de reiziger (bijvoorbeeld bij brand) en de redelijke aanpassingen (een eigen begeleider bovenop de Nederlandstalige groepsgids) worden te zwaar bevonden.

Het Hof bevestigt een uitspraak geveld door de Arbeidsrechtbank te Kortrijk op 22 september 2009. De zaak draait rond het al dan niet op racistische motieven gestoeld ontslag. Een office-manager van een interimkantoor had in een kranteninterview kritiek geuit als zou zijn werkgever teveel aandacht besteden aan omzet en dus gevolg geven aan discriminatoire wensen van sommige klanten.

Een ervaren (solo) reiziger wenst deel te nemen aan een groepsreis naar Jordanië. Zijn deelname wordt geweigerd omdat hij doof is. Er wordt gevreesd voor contactproblemen met de medereizigers en de lokale bevolking, voor de veiligheid van de reiziger (bijvoorbeeld bij brand) en de redelijke aanpassingen (een eigen begeleider bovenop de Nederlandstalige groepsgids) worden te zwaar bevonden.

Een man, begin 50, wordt ontslagen als nachtwaker. In de opzegbrief geeft de werkgever bijzonder duidelijk de reden aan: bepaalde tewerkstellingsprogramma’s bieden hem meer voordelen als hij een jonge werknemer aanneemt.

Na een discussie met buren brengt een vrouw met zwarte stift racistische beledigingen aan (graffitti) in de trappenhal van een appartementsgebouw. Uit de duidelijkheid van de gebruikte bewoordingen, het feit dat ze voor eenieder zichtbaar zijn en er geen twijfel kan over bestaan ten aanzien van wie ze werden geformuleerd leidt de rechtbank diverse inbreuken af ten aanzien van de antiracismewet.

Het slachtoffer is motorisch gehandicapt en wordt bijgestaan door een getrainde assistentiehond. Omwille van de hond wordt haar toegang tot een restaurant geweigerd. Een deurwaarder stelt de weigering vast. De rechtbank meent dat de weigering discriminatoir was en de staking wordt beveeld.

Een persoon wil een dancing betreden maar de portier weigert hem de toegang. Bij de tussenkomst van de politie verklaart de portier dat hij daartoe opdracht kreeg van de uitbater. Uit het onderzoek blijkt: de portier weigerde de uitbater erbij te halen want dan konden allochtonen binnenglippen…, de uitbater spreekt van 'makak', er zijn in het verleden al verschillende gelijkaardige klachten geweest (weigering wegens gebrek aan lidkaart, te veel volk, kledij, voorgeschiedenis,…).