Het slachtoffer van een arbeidsongeval is gedurende twee periodes afwezig vooraleer ze haar werk hervat in aangepaste omstandigheden. Twee dagen na de werkhervatting wordt ze ontslagen. Ze meent dat het ontslag willekeurig en discriminatoir is.

Een dame is, na medisch geschikt te zijn bevonden, sinds 2004 werkzaam als erkend havenarbeider van het logistiek contingent van de haven van Antwerpen. Ze postuleert voor een job als containermarkeerder bij het algemeen contingent. Voor deze job dient ze opnieuw een medisch onderzoek te ondergaan waarvan de criteria vastliggen in een zogenaamd 'Kwaliteitshandboek'. Omwille van haar diabetes type 1 wordt ze automatisch afgewezen zonder functiespecifiek onderzoek. Haar zaak wordt door de Arbeidsrechtbank afgewezen bij vonnis dd. 2 maart 2010.

Een man wordt veroordeeld voor wapenbezit, bedreigingen ten aanzien van personen en goederen alsook verspreiden van denkbeelden die zijn gegrond op rassensuperioriteit of rassenhaat. Hij verklaart ten overstaan van de politie dat hij niet in aanraking wenst te komen met zwarte, bruine of Joodse politiemensen want hij zal ze kapot maken. Ondertussen maakt hij nazigebaren.

Een man staat te wachten aan het loket van De Lijn in het station te Leuven. Voor hem staat een vrouw van Somalische afkomst wat hem blijkbaar niet zint. Hij geeft een klap op haar hoofd, stampt haar in de rug en zegt dat hij van het (…) is en er zal voor zorgen dat ze terug naar haar land gestuurd wordt. Ze is tien dagen werkonbekwaam. Het Parket dagvaardt voor slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden.

Een zorgverleenster, eerst via een vervangingscontract, werkt met een contract van onbepaalde duur in een rust- en verzorgingstehuis. Ze is slachtoffer van een werkongeval. Ze wordt geschikt verklaard om een activiteit op te nemen in de arbeidsmarkt, maar definitief ongeschikt voor de taak die ze thans vervult.

Een vrouw gedraagt zich vreemd in een winkel. Wanneer ze aan de kassa komt vraagt de gerant haar om de inhoud van haar tas te tonen. Nog voor de politie ter plaatse komt, wordt de gerant geslagen, uitgemaakt voor onder meer hond en racist. Wanneer de politie toekomt is er opnieuw een schermutseling en de politie-agenten worden eveneens geslagen. De daders worden veroordeeld voor slagen en verwondingen met het haatmotief als verzwarende omstandigheid.

De arbeidsrechtbank te Brussel had, bij vonnis van 18 maart 2010, besloten dat er sprake was van discriminatie op grond van politieke overtuiging in het kader van het ontslag van een werknemer, lid van een bepaalde politieke partij, door een vakbond.

In eerste aanleg was de dader reeds veroordeeld op grond van de wet van 23 maart 1995 om in een vlugschrift het bestaan van de 'zogenaamde' dodende gaskamers in twijfel te hebben getrokken. Er was eveneens kwestie van verschillende andere feiten en o.m. een zelfklever: 'Gaskamers = leugen'. Bij vonnis van 19 juni 2008 heeft de correctionele rechtbank de feiten bewezen geacht en gesteld dat de dader een beleid in ere hersteld dat onverzoenbaar is met de democratische waarden van onze samenleving. Het Hof van Beroep bevestigt, bij verstek, het vonnis.

M was reeds 3 jaar veiligheidsagent bij firma D. in het kader van een overeenkomst van onbepaalde duur. Hij dient klacht in tegen B., zijn overste, die verschillende keren, in het bijzijn van getuigen, racistische uitlatingen formuleerde.

Een groep jongeren heeft een jongen met een verstandelijke handicap herhaaldelijk gedrogeerd, vernederd, mishandeld en behandeld op een wrede manier die de verbeelding tart.