De kamer van inbeschuldigingstelling van Bergen, 4 januari 1994 was van mening dat “indien de PFN zoals elke andere partij het recht heeft om bepaalde meningen in het openbaar te verdedigen en om bepaalde oplossingen aan te prijzen voor de immigratieproblemen, de wet (…) haar verbiedt om dit te doen op basis van een radicale rassendiscriminatie die hoofdzakelijk gestoeld is op het verschil in cultuur en beschaving van de vreemdelingen, en door middel van het aanwenden van beledigende uitspraken of attitudes. Dergelijk gedrag is onvermijdelijk van aard om in het publiek gevoelens van misprijzen, van algemene en onvoorwaardelijke afwijzing, zelfs van haat ten aanzien van vreemdelingen op te wekken”.

De rechter beoordeelt soeverein vanaf wanneer de vrije meningsuiting kan worden beschouwd als een aansporing tot geweld, haat of discriminatie.

De rechtbank is van oordeel dat het simpele feit dat de werking van de vzw tot bepaalde categorieën van personen wordt beperkt, niet kan beschouwd worden als een uiting van de intentie om te discrimineren of om tot haat aan te zetten, zeker als we bemerken dat de statuten uitdrukkelijk bepalen dat de slachtofferhulp in een later stadium kan uitgebreid worden tot onderdanen die niet tot de Europese Unie behoren.

De kamer van inbeschuldigingstelling van Brussel had in een arrest van 3 december 1992 geoordeeld dat artikel 1 van de wet enkel van toepassing is indien de daden de manifeste bedoeling laten uitschijnen om een publiek of een individu ertoe aan te zetten om duidelijke racistische of xenofobe daden te plegen, en niet wanneer het aanzetten de toehoorders enkel uitnodigt om een algemene houding aan te nemen.

Een jongeman met een donkere huidskleur wordt in het bijzijn van zijn vrienden uitgescholden als "Scheißneger" en "Kannibale" en wordt hierbij geslagen met een stok.

Het hof van beroep bevestigt het vonnis, zoals uitgesproken door de correctionele rechtbank van Brussel op 11 april 1991. De correctionele rechtbank van Brussel overweegde in zijn uitspraak van 11 april 1991 dat de rol van een getuige zich beperkt tot het vermelden van wat hij gezien, gehoord of begrepen heeft. Het komt hem niet toe om zijn eigen mening of oordeel te verkondigen over de zwaarte van de feiten of over de verantwoordelijkheid van de dader. Een historicus, die reeds werd veroordeeld wegens het ontkennen van de genocide van het joodse volk, wordt derhalve niet opgeroepen als moraliteitsgetuige bij een strafproces op grond van de wet van 30 juli 1981.

Ter gelegenheid van de gemeenteraadsverkiezingen van 1988 wordt door de Parti des Forces Nouvelles campagne gevoerd waarin racistisch gedachtegoed niet wordt geschuwd onder het mom van de migratieproblematiek. De Kamer van Inbeschuldigingstelling analyseert zorgvuldig de aspecten vrijheid van meningsuiting en persdelict om uiteindelijk naar de correctionele rechtbank te verwijzen.

Weigering van toegang in een dancing. Volgens getuigenverklaringen zou de uitbater een systeem hanteren waarbij vreemdelingen een fotokopie van hun identiteitskaart moeten afgeven en vooraf voor een bepaald bedrag consumptiebonnen aankopen, willen zij tot de dancing toegelaten worden.

Het is een misdrijf in de zin van artikel 2 als een cafébaas weigert iemand te bedienen om redenen die inherent zijn aan de etnische herkomst van de betrokkene, en die niet gerechtvaardigd kunnen worden door zijn kledij, gedrag of dergelijke.

Acht beklaagden hebben publiekelijk opgeroepen tot discriminatie, haat en geweld tegen personen omwille van hun ras of etnische herkomst. Ze waren lid of sympathisant van een organisatie die op manifeste en herhaaldelijke wijze discriminatie en etnische segregatie bedreef. De verdachten hebben deelgenomen aan een "raton(n)ade" , dit wil zeggen, een georganiseerde agressie tegen Noord-Afrikanen.