Een eigenaar en zijn mandataris weigerden te verhuren aan “zwarten, niet Belgen en onvermogenden”.

Een man had een klacht ingediend tegen een fitnesszaal omdat die voortaan voorbehouden was voor vrouwen alleen; hij riep discriminatie in op grond van geslacht in. De uitbaters riepen economische motieven in voor hun beslissing.

Ouders van een kind met het downsyndroom en een gehoorstoornis hebben een zaak aangespannen tegen de school van hun kind. Enerzijds op grond van de algemene bepalingen over aansprakelijkheid in het Burgerlijk Wetboek, anderzijds op grond van het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap. Ze klagen aan dat hun kind de toegang tot het gewone basisonderwijs (inclusief onderwijs) is geweigerd.

Het slachtoffer, homoseksueel, raakt in een café aan de praat met een aantal personen. Ze gaan samen naar de nachtwinkel en lokken hem daarna naar een meer afgelegen plaats waar hij op zeer gewelddadige wijze wordt geslagen en gestampt, onder meer in het gelaat. Artikel 405 quater Strafwetboek wordt toegepast (slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden).

Een erkend en dus gesubsidieerd onthaaltehuis voor personen in moeilijkheden werft een blinde medewerker aan. Het dient een aanvraag in om een inschakelingspremie te krijgen. Die premie bestaat uit een financiële tussenkomst in loon en sociale bijdragen en moet het rendementsverlies compenseren. De premie wordt geweigerd omdat gecumuleerd met andere tussenkomsten het loon van de persoon in kwestie volledig gedekt zou zijn.

Een kandidaat-huurster, die vanwege haar handicap leefde van een uitkering, meldde het Centrum dat ze gediscrimineerd was bij huisvesting. De gerechtelijke procedure werd opgestart, maar algauw was de vrouw niet meer in de zaak geïnteresseerd en verhuisde ze naar het buitenland.

Een klacht wordt ingediend in het kader van een procedure dat het album ‘Kuifje in Congo’ betreft. Vervolgens wordt een vordering tot staking ingeleid tegen dit album dat sinds zijn eerste uitgave in 1931 verdeeld wordt. De vordering beoogt voornamelijk het verbod van verspreiding of deze te laten gepaard gaan met bepaalde verplichtingen (verwittiging, inleiding,…). De Voorzitter van de rechtbank is de mening toegedaan dat er voor de verwijten op burgerlijk vlak geen sprake is van belaging noch opdracht tot discriminatie. Voor de verwijten die gesteund zijn op strafrechtelijke inbreuken stelt hij vast dat er geen bijzonder opzet voorhanden is.

Een gehuwd koppel, Amerikaan en Belg, volgen de opleiding om in aanmerking te komen voor adoptie. Ze bekomen dan ook een geschiktheidvonnis van de Jeugdrechtbank. Wanneer ze ten rade gaan bij de Vlaamse Centrale Autoriteit krijgen ze te horen dat homokoppels weinig kans maken bij inter-landelijke adopties.

In een aantal kantoren van een uitzendbureau worden in het kader van een strafonderzoek aanwijzingen teruggevonden dat bepaalde kantoren ingaan op de discriminatoire wensen van klanten. Het strafonderzoek draait op een sisser uit wegens de taal waarin het gevoerd werd. Er wordt dan een zaak aangespannen voor de burgerlijke rechtbank. Deze acht de feiten, op grond van wat zich in het strafbundel bevindt, bewezen in die zin dat blijkbaar de feiten gekend waren tot op het niveau van het bestuur dat zijn kantoorhouders niet bijstond en voorrang gaf aan de omzet. Maar van een algemeen discriminatoir beleid van het bedrijf kan volgens de rechtbank geen sprake zijn.

In het kader van een geschil tussen huurder en verhuurder meent de huurder dat er racisme mee gemoeid is. De Vrederechter beslist om advies in te winnen bij het Centrum voor gelijkheid van kansen en van racismebestrijding. In hoger beroep is de rechtbank de mening toegedaan dat de Vrederechter ambtshalve advies mocht inwinnen. Er stellen zich evenwel twee problemen: enkel een fysieke persoon kan aangesteld worden als deskundige en de Vrederechter beschikte over meer informatie dan de deskundige die hij aanspreekt.