Uitschelden van een collega-dienster onder meer als "zwarte" en "die zwarte werkt niet graag zeker". De rechtbank oordeelt dat aan de openbaarheidsvereiste is voldaan en dat de gebruikte uitlatingen duidelijk het intentioneel karakter om aan te sporen tot discriminatie en haat op grond van de huidskleur vertolken.

Toebrengen van slagen en verwondingen aan een slachtoffer van Pakistaanse origine onder het scanderen van racistische slogans. De rechtbank veroordeelt de daders en laakt de verwerpelijke mentaliteit, nu het geweld is ingegeven door racistische motieven, waarbij personen van een ander ras omwille van hun huidskleur worden geviseerd.

Veroordeling voor smaad en toebrengen van slagen aan een politieagent en voor het bedrijven van rassendiscriminatie ten opzichte van twee jongeren van Marokkaanse oorsprong.

Het in het openbaar verklaren "het stinkt hier stinkende Iranees, vuile Iranees, bende van Saddam, vuile drughandelaar, ga terug naar Iran" waarbij men duidelijk gevoelens van haat laat blijken en bewust een staatshoofd uit een ander land van het Midden-Oosten meesleurt teneinde meer gewicht te geven aan zijn racistische uitlatingen maken een uiting van aanstichting of aanmoediging tot discriminatie en haat op grond van de etnische, de nationale oorsprong of de huidskleur uit.

Weigering van personen van vreemde herkomst in een dancing. De rechtbank kan begrip opbrengen voor de bezorgdheid van de dancinguitbaters om te waken over de veiligheid van hun klanten. Maar toch kan en mag men zich hier niet achter verschuilen om bepaalde mensen te weigeren die blijkbaar helemaal niet buiten het concept van de zaak vallen. Daarenboven blijkt het concept van de zaak te zijn dat er in principe geen vreemdelingen worden toegelaten.

Betreft een aanslepende burenruzie tussen een Turkse en een Belgische familie, waarbij het Belgische gezin nagenoeg onafgebroken racistische uitlatingen spuide en die - volgens de Turkse ouders - hun zoon tot zelfdoding noopte. De correctionele rechtbank van Marche veroordeelt betrokkenen voor hun racistische uitlatingen.

In het vonnis van de Krijgsraad van Brussel van 30 maart 1998 werd een eerste sergeant vrijgesproken. Deze Belgische paracommando werd op grond van artikel 4 van de wet van 30 juli 1981 vervolgd voor verschillende feiten die zich tijdens de uitvoering van een VN-opdracht in Somalië voordeden. Zo dwong hij een Somalisch islamitisch kind varkensvlees te eten, ‘schonk’ hij een jonge Somalische vrouw aan zijn mannen en bond een Somalisch kind achteraan een wagen vast, waarna de wagen werd gestart. Hij werd voor deze verschillende feiten vervolgd wegens inbreuk op de wet van 30 juli 1981, het toebrengen van slagen en verwondingen, het uiten van bedreigingen en het organiseren van prostitutie.

Na een auto-ongeluk tussen een vreemdeling en een Belg vraagt de vreemdeling de tussenkomst van de politie voor een vaststelling van de feiten, gezien partijen niet tot een minnelijke schikking komen. De politie weigert een vaststelling te doen. Uiteindelijk wordt de vreemdeling tegen zijn wil en met geweld naar het commissariaat gevoerd en hierbij ernstig verwond.

Een conflict tussen een Algerijn en een Belg leidt tot slagen en verwondingen. De Algerijnse man beweert dat de Belg hem in aanwezigheid van derden racistische beledigingen naar het hoofd heeft geslingerd. De rechtbank acht dit, bij gebrek aan getuigen, niet bewezen, maar veroordeelt de Algerijn voor slagen en verwondingen.

Twee paracommando's, die een Somalisch kind boven een vuur hebben gehouden, worden vervolgd op grond van het toebrengen van slagen en verwondingen en het uiten van bedreigingen. Het Centrum stelt zich burgerlijke partij met de vraag de kwalificatie van racistische handelingen toe te voegen.