In toepassing op de wet van 23 maart 1995 tot bestraffing van het ontkennen, minimaliseren, rechtvaardigen of goedkeuren van de genocide die tijdens de tweede wereldoorlog door het Duitse nationaal-socialistische regime is gepleegd, werd David V veroordeeld tot 6 maand gevangenisstraf met uitstel en een geldboete van 40.000 BEF. Bovendien is hij ook veroordeeld tot het publiceren van het vonnis in een Franstalig en een Nederlandstalig dagblad.

In het gerechtelijke arrondissement Veurne heeft de lokale politie het recht om kleinere misdrijven autonoom te behandelen en om ze slechts daarna door te sturen voor eventuele vervolging. De Correctionele Rechtbank van Veurne volgde op 20 oktober 2000 het advies van de rijkswacht die meende dat de beklaagde “bewust een vreemdeling van Servische afkomst vernederde. Het was geen uiting van zijn gevoelens, maar wel degelijk de intentie om de persoon in kwestie te kwetsen. Door de uitlatingen werd A.N. duidelijk in zijn eer gekrenkt”.

Op 26 mei 2000 riep de beklaagde op straat en in aanwezigheid van een getuige "vuile aap, ze moesten u afvoeren naar Polen. Heil Hitler" naar het slachtoffer en bespuugde hem tweemaal. De beklaagde bevestigde het gebeuren en gaf grif toe dat hij een racist is.

Tijdens de gemeenteraad te Verviers op 24 maart 1997 had een extreemrechts gemeenteraadslid het over “canaille maghrébine”, “racaille policière”, enz. Zowel de gemeente als de MRAX dienden klacht in wegens laster en het aanzetten tot haat.

Uit de vermelding alleen dat het uiterlijk van de beklaagde overeenkomt met de informatie verstrekt door een niet geïdentificeerde getuige, die erop gewezen heeft dat de daders Maghrebijnen waren, kan niet worden afgeleid dat het arrest dat de beklaagde veroordeelt, art. 1 van de antiracismewet schendt.

Op 27 juni 2000 veroordeelde het hof van beroep van Brussel Wim E. voor de verspreiding van racistische e-mails op elektronische discussiefora op Internet (de zogenaamde newsgroups). In de loop van 1997 en 1998 had de auteur immers een vijftal e-mails verstuurd waarin hij openlijk aanzette tot racisme en discriminatie tegen allochtonen. Dit arrest heeft een dubbele betekenis: enerzijds is het de eerste keer dat de verspreiding van racistische berichten op Internet wordt bestraft en anderzijds betreft het de eerste toepassing van de correctionalisering van persmisdrijven na de herziening van artikel 150 van de grondwet van 7 mei 1999.

In twee vonnissen van de correctionele rechtbank in Hasselt rond de weigering van toegang tot een dancing voor personen van vreemde afkomst wordt de argumentatie hernomen die dezelfde rechtbank in een uitspraak van 21 november 1996 rond soortgelijke feiten heeft ontwikkeld. De rechter vond destijds dat er pas sprake was van discriminatie wanneer geen objectieve reden tot weigering kon worden aangevoerd.

Op 10 mei 2000 velde de correctionele rechtbank van Hasselt twee vonnissen in verband met het weigeren van allochtonen in twee dancings in het Hasseltse. In deze zaak betreft het de samenvoeging van drie dossiers over verschillende portiers van dezelfde dancing tegenover verschillende slachtoffers.

De correctionele rechtbank van Antwerpen van 26 juni 1998 had de zaakvoerder, een medevennoot en de portier van een dancing veroordeeld wegens het weigeren van personen van vreemde herkomst. Hoewel de rechtbank begrip kon opbrengen voor de bezorgdheid van de dancinguitbaters om te waken over de veiligheid van hun klanten, was ze toch van oordeel dat men zich hier niet achter kan verschuilen om bepaalde mensen te weigeren die blijkbaar helemaal niet buiten het concept van de zaak vallen. Daarenboven bleek het concept van de zaak te zijn dat er in principe geen vreemdelingen worden toegelaten.

Een klant slingert de uitbater van een pitazaak racistische uitlatingen naar het hoofd, waarbij zowel de man, als de Turkse gemeenschap wordt beledigd. Dit gebeurt in de aanwezigheid van getuigen.