Père Samuel was vervolgd voor de Correctionele rechtbank te Charleroi wegens aanzetten tot haat, enerzijds omwille van de publicatie van een boek in 1996 (« Les Versets Angéliques ») en anderzijds omwille van publieke verklaringen ten aanzien van geschreven pers en televisie in 2002. De vervolging betrof hatelijke uitlatingen ten aanzien van migranten van Islamitische - Arabische afkomst, alsook een oproep tot kordate reactie door de westerse – Europese bevolking wegens de gevaren die deze migratie inhoudt.

De uitbater van een fitnesscentrum is het voorwerp van klachten betreffende discriminatie. De rechtbank acht de feiten bewezen op grond van verklaringen van slachtoffers en een reportage gemaakt met verborgen camera.

Gewone telefoongesprekken, waarvan (1) de inhoud wordt bevestigd (onder eed) door een derde waarvan de geloofwaardigheid niet in twijfel wordt getrokken en (2) de gegevens op het uittreksel van de telefoonrekening, zijn voldoende ernstig en relevant om te worden beschouwd als elementen die aanleiding geven tot het verdelen van de bewijslast.

Een man solliciteert als meubelmonteerder voor een vacature uitgeschreven bij de VDAB. Hij neemt telefonisch contact op maar bij het kenbaar maken van zijn naam krijgt hij te horen dat de vacature is ingevuld. Wanneer twee andere personen bellen lijkt de vacature nog niet ingevuld.

De feiten dateren van 2000. Een vastgoedmakelaar weigerde een appartement te laten bezoeken in het Brusselse aan een kandidaat-huurder,vanwege haar huidskleur, waarbij hij inriep dat de verhuurder weigerde te verhuren aan personen met een ‘zwarte’ huidskleur.

De correctionele rechtbank van Brussel herinnerde aan het feit dat een immobiliënkantoor zich niet kan verschuilen achter de (discriminatoire) eis van een eigenaar om niet aan “zwarten” te verhuren. “Door deze eis op te volgen en dus als tussenpersoon in de discriminatie op te treden, maakt een immobiliënkantoor zich schuldig aan discriminatie, of is hij alleszins als mededader van de eigenaar opgetreden. Rekening houdend met zijn intellectueel niveau, afgeleid uit zijn functie als immobiliën-agent, kon de dader het strafbare karakter van zijn gedrag niet negeren”. Het Centrum ontving een schadevergoeding van 650 euro.

Een persoon die onregelmatig in het land verblijft, maar een regularisatie heeft aangevraagd bij de gemeente, wil een rekening openen voor een huurwaarborg. De bank weigert bij gebrek aan officiële gegevens. Het Grondwettelijk Hof heeft de wet van 25 februari 2003 gedeeltelijk vernietigd, zodat de lijst met discriminatiegronden een open lijst geworden is en er wordt een vordering tot staking ingeleid. Die wordt verworpen aangezien de rechtbank vindt dat de gegevens vereist door de bank rusten op de antiwitwaswetgeving, zijnde normen van openbare orde die de mogelijke discriminatie overstijgen.

Een politiecommissaris en docent bij de politieschool wordt vervolgd voor vervalsing van processen-verbaal, onwettige huiszoekingen, aantasting van de fysieke integriteit en buitensporig geweld ten aanzien van personen van Turkse afkomst.

De heer F., beklaagde, had, in het bijzijn van twee getuigen en op de openbare weg, beledigende en racistische verwijten geformuleerd ten aanzien van de slachtoffers. Hij noemde ze “vuile negers (sic)” en moedigde ze aan om “terug te keren naar hun oerwoud (sic)”. De gebeurtenissen vonden plaats naar aanleiding van een banaliteit (betreffende onder meer het parkeren van een voertuig) en zonder provocatie vanwege de slachtoffers. Beklaagde had de aangevallen slachtoffers onder meer bedreigd en geslagen.

De uitspraak « we hebben altijd problemen met [zwarte personen] voor wat het onderhoud van de kamers betreft” kan worden beschouwd als discriminatie op basis van zgn. ras bij het verhuren van kamers.