Na een klacht van het Centrum bracht het parket twee personen voor de rechtbank voor antisemitische daden die de Joodse afkomst van hun leraar Frans viseerden. Het Openbaar Ministerie vervolgde hen voor inbreuken op de negationismewet.. Het Centrum stelde zich naast het slachtoffer ook burgerlijke partij omdat uitspraken zoals Heil Hitler, les Juifs sont des assassins, mort aux juifs (sic) , het brengen van de hitlergroet en het aanbrengen van hakenkruisen eveneens inbreuken zijn op de anti racisme wet van 30 juli 1981.

Reeds bij het binnentreden van de zaak uitgebaat door beide slachtoffers hadden de beklaagden racistische opmerkingen gemaakt. Toch werden ze bediend. De hele situatie mondde uit in slagen en verwondingen. De rechtbank maakt niet enkel toepassing van de wet van 30 juli 1981 doch bij het bepalen van de strafmaat wordt ook gebruik gemaakt van het nieuwe artikel 8 van de wet van 25 februari 2003 (405quater Strafwetboek). De minderjarige dader geniet van de opschorting van de uitspraak. De twee meerderjarige daders, die de slachtoffers reeds vergoed hadden, lopen elk een werkstraf op van 90 uur.

De rechtbank heeft verschillende zaken samengevoegd waarvan er twee betrekking hebben op de wet van 30 juli 1981: de beschieting van een moskee en het toebrengen van slagen aan personen van vreemde afkomst. Vooraleer zich uit te spreken had de rechtbank een maatschappelijk onderzoek bevolen. Uit de gepleegde feiten en de maatschappelijke onderzoeken bleken racistische motieven wat volgens de rechtbank bijzonder ernstig dient genomen te worden aangezien ze een klimaat van onverdraagzaamheid voeden.

Beklaagde had op de openbare weg bewoordingen geuit die de rechtbank beschouwde als zijnde een aanzetten tot zoals voorzien in artikel 1 van de wet van 30 juli 1981 (antiracisme). De inhoud van de bewoordingen, o.a. "vuile jood",…"ik heb eerbied voor Hitler, hij heeft er niet genoeg gedood" ten aanzien van de slachtoffers werd beschouwd als een goedkeuring van de genocide gepleegd door het Duitse nationaal-socialistische regime en dus een inbreuk op artikel 1 van de wet van 23 maart 1995 ook al is het mogelijk dat de bewoordingen geuit door beklaagde te wijten zijn aan opgewondenheid en aan een betreurenswaardige desinformatie.

Het bekritiseren van Israel, zelfs door het verschaffen van informatie die achteraf verkeerd blijkt te zijn, is geen aanzetten tot rassenhaat. In deze zaak ontbreekt zowel het intentionele element als de materiële bestanddelen van de inbreuk “aanzetten tot rassenhaat”, zodat de rechtstreeks gedaagden vrijgesproken worden.

De 55ste kamer van de correctionele rechtbank heeft de zaakvoerder van een immo-kantoor veroordeeld die geweigerd had om een vraag tot de aankoop van een woning in overweging te nemen omwille van de Kongolese herkomst van de vrouw. De dader verkreeg een opschorting van uitspraak omwille van zijn blanco strafregister maar hij moet het slachtoffer wel een schadevergoeding betalen.

Op 30 december 2003 velt de correctionele rechtbank van Brugge een omstandig gemotiveerd vonnis in verband met de gebeurtenissen van 23 oktober 2002 toen een bende Brugse hooligans zich schuldig maakten aan vernielingen en het toebrengen van slagen en verwondingen aan Turkse supporters die naar een voetbalmatch tussen Brugge en Galatasaray waren afgezakt. Voor het oog van de camera werd ’s avonds een Nederlandse auto vernield en kregen de Turkse inzittenden slaag. Tijdens de dag waren er ook al schermutselingen geweest met Turkse supporters die waren gefilmd door een Turkse cameraploeg.

Een adoptiekind krijgt racistische bewoordingen naar het hoofd geslingerd. De rechtbank meent dat er niet kan gesproken worden van aanzetten tot haat aangezien de boodschap maar tot één persoon gericht is. Het gaat daarentegen om een belediging, zij het mondeling, dus een overtreding waarvoor de verjaring is ingetreden.

Voor het toebrengen van slagen en verwondingen én voor het aanzetten tot racisme wordt een verdachte veroordeeld omdat hij toegaf dat hij “het slachtoffer een tiental maal in zijn gezicht geslagen heeft omdat hij kleurlingen niet kan verdragen in zijn omgeving”. De correctionele rechtbank van Brugge veroordeelt hem bij verstek tot een effectieve gevangenisstraf van 6 maand en een boete van 743 euro omdat zijn houding “getuigt van een manifest misprijzen voor de persoon van het slachtoffer, en dit op grond van criteria die puur subjectief zijn en abstractie maken van het respect dat eenieder aan ieder van zijn medemensen, zonder onderscheid verschuldigd is”

Twee broers baten een uitgeverij uit, genaamd Vrij Historisch Onderzoek (VHO), via dewelke ze allerlei boeken verspreiden die strijdig zijn met de wet op het negationisme en de antiracismewet.