Daniel Féret, voorzitter van het Front National en één van zijn medewerkers zijn veroordeeld wegens de verspreiding van verschillende vlugschriften, tekeningen en brochures, die tevens op een website voorkwamen, en die aanzetten tot haat, geweld, discriminatie en rassenscheiding ten aanzien van een groep, gemeenschap of de leden ervan omwille van hun (zogenaamd) ras, huidskleur, afstamming of de nationale of etnische afstamming (artikel 1, al.3, 2°). Dezelfde publicaties werden beschouwd als een voornemen om tot discriminatie of rassenscheiding over te gaan (artikel 1, al.3, 4°).

Een bediende (verkoopster - kassierster) hervat het werk, na een lange afwezigheid, bij een bedrijf dat boekenwinkels beheert. Ze draagt een hoofddoek. Het bedrijf verzet zich daartegen in naam van de neutraliteit vervat in het arbeidsreglement. De rechtbank meent dat, terwijl er in 7 1/2 jaar nooit sprake van geweest is, haar hoofddoek op te dringen, de bediende een inbreuk pleegt op het arbeidsreglement.

Definitief vonnis De rechtbank heeft geoordeeld dat de heer C.A., beklaagde, een inbreuk pleegde op artikel 1 – 2° van de wet van 30 juli 1981 tot bestraffing van bepaalde door racisme of xenofobie ingegeven daden alsook artikel 1 van de wet van 23 maart 1995 tegen het negationnisme.

Een vakbondsafgevaardige, werkzaam in een beveiligd bedrijf, maakt van haar toegangsbadge gebruik buiten de diensturen voor vervulling van syndicale activiteiten. Na één verwittiging wordt ze ontslaan. Andere afgevaardigden (van andere vakbonden), in een gelijkaardige situatie, werden niet gehinderd in de uitoefening van hun syndicaal mandaat of de uitvoering van hun arbeidsovereenkomst. De rechtbank besluit tot een discriminatie.

De gediscrimineerde werkneemster is vakbondsafgevaardigde en personeelsvertegenwoordiger. Het bedrijf waar ze werkt voorziet bij CAO in een verzoeningspoging wanneer zich een geschil voordoet of dreigt te ontstaan, in het bijzonder betreffende een vakbondsafgevaardigde of personeelsvertegenwoordiger in de raad of het comité. De werkgever moet dan alle mogelijke middelen aanwenden om het geschil door overleg en onderhandeling op te lossen. Mislukt dit op het vlak van de onderneming dan moet er onmiddellijk beroep gedaan worden op de secretarissen van de representatieve vakorganisaties die deze CAO ondertekend hebben.

Een scheidsrechter die ontslagen wordt omwille van het bereiken van een leeftijdsgrens van 45 jaar is het slachtoffer van discriminatie op grond van leeftijd. Een scheidsrechter moet natuurlijk over een behoorlijke lichamelijke conditie beschikken om te kunnen werken, maar hiervoor bestaan specifieke tests. Het hanteren van een leeftijdsgrens is bijgevolg onnodig discriminerend en heeft geen legitiem doel dat objectief en redelijk wordt gerechtvaardigd.

Eerste verzoekster is slechtziende en wordt steeds begeleid door haar assistentiehond. Op 6 oktober 2003 wilde zij samen met vier vrienden en geassisteerd door haar hond een hapje eten in een restaurant, filiaal van een grote keten. Het personeel weigerde echter het gezelschap te bedienen omdat honden niet toegelaten zijn in het restaurant.

Vordering tot staking – Wanneer een appartement te huur wordt gesteld met behulp van een vastgoedkantoor, een raamaffiche en het internet, dan is er sprake van het ter beschikking van een goed of een dienst aan het publiek, ook al woont de verhuurster in hetzelfde gebouw (art. 2§4, eerste streepje AD-wet) – In tegenstelling tot de bewoording van art. 2 §1 is geen enkele rechtvaardiging mogelijk van een directe discriminatie op basis van ras, etnische afkomst,… tenzij wanneer er sprake is van een wezenlijke en bepalende beroepsvereiste (art. 2§1 AD-wet en art. 4 Richtlijn 2000/43 – Een verklaring van een kennis kan een feit uitmaken dat leidt tot de verdeling van de bewijslast (art. 19§4 Ad-wet).

In september 2003 deelde een verzekeraar aan zijn verzekerden mee dat de premies voor de hospitalisatieverzekering zouden stijgen. De procentuele stijging was hoger voor oudere polishouders. De verzekeringsmaatschappij rechtvaardigde dit onderscheid door het feit dat de kosten van een  ziekenhuisopname hoger zijn voor oudere polishouders dan voor jongere.

Een minderjarige leerling heeft zich op grove racistische wijze uitgelaten ten aanzien van een leerkracht en herstelbemiddeling geweigerd. Hij schijnt zich nog steeds niet bewust te zijn van de ernst van de feiten, noch van het grievende karakter van zijn woorden en handelingen (dreiging met slagen). De rechtbank legt hem een individueel leerproject "op maat" op van 20 uren met aandacht voor agressiebeheersing en respect voor de anderen. Daarnaast krijgt hij ook een werkprestatie van 30 uren opgelegd die hem niet moet hinderen bij de job die hij ondertussen gevonden heeft.