M was reeds 3 jaar veiligheidsagent bij firma D. in het kader van een overeenkomst van onbepaalde duur. Hij dient klacht in tegen B., zijn overste, die verschillende keren, in het bijzijn van getuigen, racistische uitlatingen formuleerde.

Het Hof bevestigt, buiten wat de mildere strafmaat betreft, het vonnis geveld door de Correctionele rechtbank te Gent op 13 oktober 2009. Enkel de uitbater van de dancing ging in beroep. De rechtbank leidde uit het geheel van gegevens af dat er een bewuste politiek was om mensen op basis van hun afkomst uit te sluiten en dit vormt een strafbare discriminatie. Het vonnis legde duidelijk het verschil uit tussen racisme en discriminatie.

In een aantal kantoren van een uitzendbureau worden in het kader van een strafonderzoek aanwijzingen teruggevonden dat bepaalde kantoren ingaan op de discriminatoire wensen van klanten. Het strafonderzoek draait op een sisser uit wegens de taal waarin het gevoerd werd. Er wordt dan een zaak aangespannen voor de burgerlijke rechtbank. Deze acht de feiten, op grond van wat zich in het strafbundel bevindt, bewezen in die zin dat blijkbaar de feiten gekend waren tot op het niveau van het bestuur dat zijn kantoorhouders niet bijstond en voorrang gaf aan de omzet. Maar van een algemeen discriminatoir beleid van het bedrijf kan volgens de rechtbank geen sprake zijn.

Een persoon die illegaal in het land verblijft, in afwachting van een antwoord op de toepassing van artikel 9.3 van de wet van 15 december 1980, opent twee rekeningen in een bankagentschap: een zichtrekening en een rekening voor de huurwaarborg. Kort daarna sluit de bank ambtshalve de twee rekeningen.

In het kader van een geschil tussen huurder en verhuurder meent de huurder dat er racisme mee gemoeid is. De Vrederechter beslist om advies in te winnen bij het Centrum voor gelijkheid van kansen en van racismebestrijding. In hoger beroep is de rechtbank de mening toegedaan dat de Vrederechter ambtshalve advies mocht inwinnen. Er stellen zich evenwel twee problemen: enkel een fysieke persoon kan aangesteld worden als deskundige en de Vrederechter beschikte over meer informatie dan de deskundige die hij aanspreekt.

Een aantal allochtonen beklaagde zich over een weigering tot toegang in een sportzaal. Ze kregen als antwoord dat de zaal volzet was, terwijl hun blanke vrienden zonder probleem lid konden worden. Op 17 januari 2006 werd een klacht ingediend tegen de uitbater van het sportcentrum, op 19 januari van hetzelfde jaar werd een vordering tot staking ingediend. De voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, rechtsprekend zoals in kortgeding, geeft de geweigerde klanten gelijk en kent dus de vordering tot staking toe (25 september 2008, afgewezen in hoger beroep op 25 februari 2009 en cassatie verworpen op 15 oktober 2010). Aangezien de politie vaststelt dat er personen van allochtone afkomst aanwezig zijn in de sportzaal spreekt de correctionele rechtbank de uitbater vrij.

Veroordeling van Blood and Honour leden voor het organiseren van concerten tijdens dewelke de massa kennelijk en herhaaldelijk werd opgeruid met racistische slogans en gebaren. Het vonnis geeft duidelijk aan wie welke taken op zich nam binnen de organisatie. Er werd geen hoger beroep aangetekend, het vonnis is dus definitief en bevestigt de rechtspraak zoals geveld door het Hof van Beroep te Gent op 21 april 2004.

De werkgever ontslaat een werkneemster voor zware fout ingevolge bewoordingen die ze geuit heeft op een facebookpagina waar tal van werknemers van het bedrijf actief op zijn. Bij de feitenanalyse blijkt dat de bewoordingen in hun context moeten geplaatst worden, en dat ze moeten genuanceerd worden gelet om een ruimer conflict binnen de onderneming. De bewoordingen mochten niet zonder reactie blijven maar een ontslag om zware fout was niet gerechtvaardigd.

Een man staat terecht voor racistische uitlatingen die werden verspreid via zijn blog. De rechter meent dat de inhoud van de blogberichten de grens van de vrije meningsuiting overschrijden en racistisch zijn. Hij krijgt een werkstraf opgelegd om voortaan meer respect te tonen voor al zijn medemensen in de samenleving.

Een jonge man krijgt in Mechelen geen toegang tot een café. De weigering steunt op racistische motieven.