Een klacht wordt ingediend in het kader van een procedure dat het album ‘Kuifje in Congo’ betreft. Vervolgens wordt een vordering tot staking ingeleid tegen dit album dat sinds zijn eerste uitgave in 1931 verdeeld wordt. De vordering beoogt voornamelijk het verbod van verspreiding of deze te laten gepaard gaan met bepaalde verplichtingen (verwittiging, inleiding,…). De Voorzitter van de rechtbank is de mening toegedaan dat er voor de verwijten op burgerlijk vlak geen sprake is van belaging noch opdracht tot discriminatie. Voor de verwijten die gesteund zijn op strafrechtelijke inbreuken stelt hij vast dat er geen bijzonder opzet voorhanden is.

Twee jonge vrouwen zijn pas bevallen en delen dezelfde ziekenhuiskamer. De partner van één van de twee stelt vast dat de andere vrouw van Turkse afkomst is. Hij deelt aan de verpleger mede dat zijn familie geen kamer wenst te delen met een bruine. Raadt aan zijn vrouw aan overal af te blijven om niet besmet te geraken en meent dat het ziekenhuis Turken bij Turken, en Belgen bij Belgen moet leggen. Hij wordt veroordeeld wegens aanzetten tot discriminatie op grond van huidskleur.

De dader maakt amok op de tram. Hij verwijt de trambestuurster dat ze blank is, vrouw en geen moslim. Hij scheldt haar uit, spuwt en klopt op de bestuurderscabine, in aanwezigheid van anderen op de tram.

Een buschauffeur roept op de openbare weg tegen een man met donkere huidskleur: “Zwarten, makak, ga terug naar uw land”. Tijdens het proces geeft de man geen enkele blijk van schuldinzicht.

Een man organiseert een congres waarop er ook muziekoptredens zijn en hij de aanwezigen toespreekt. Twee televisieploegen maken beelden die worden uitgezonden door de openbare omroep. De politie maakt een analyse van de inhoud van de toespraak en besluit dat het degelijk gaat om aanzetten tot haat of geweld. De rechtbank toetst de bewoordingen aan het recht op de vrijheid van meningsuiting en besluit dat er wel degelijk een inbreuk gepleegd is op artikel 20, 4° van de wet van 30 juli 1981.

Een jong gemengd koppel werd te Schaerbeek geslagen en bespuwd door een groep jongeren. Later op de avond werd hun auto vernield en waren ze slachtoffer van een inbraak met vernieling. De daders zijn geïdentificeerd en het parket beschouwt het dossier als slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden (racisme).

Een man wordt veroordeeld voor wapenbezit, bedreigingen ten aanzien van personen en goederen alsook verspreiden van denkbeelden die zijn gegrond op rassensuperioriteit of rassenhaat. Hij verklaart ten overstaan van de politie dat hij niet in aanraking wenst te komen met zwarte, bruine of Joodse politiemensen want hij zal ze kapot maken. Ondertussen maakt hij nazigebaren.

Een man staat te wachten aan het loket van De Lijn in het station te Leuven. Voor hem staat een vrouw van Somalische afkomst wat hem blijkbaar niet zint. Hij geeft een klap op haar hoofd, stampt haar in de rug en zegt dat hij van het (…) is en er zal voor zorgen dat ze terug naar haar land gestuurd wordt. Ze is tien dagen werkonbekwaam. Het Parket dagvaardt voor slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden.

Een vrouw gedraagt zich vreemd in een winkel. Wanneer ze aan de kassa komt vraagt de gerant haar om de inhoud van haar tas te tonen. Nog voor de politie ter plaatse komt, wordt de gerant geslagen, uitgemaakt voor onder meer hond en racist. Wanneer de politie toekomt is er opnieuw een schermutseling en de politie-agenten worden eveneens geslagen. De daders worden veroordeeld voor slagen en verwondingen met het haatmotief als verzwarende omstandigheid.

In eerste aanleg was de dader reeds veroordeeld op grond van de wet van 23 maart 1995 om in een vlugschrift het bestaan van de 'zogenaamde' dodende gaskamers in twijfel te hebben getrokken. Er was eveneens kwestie van verschillende andere feiten en o.m. een zelfklever: 'Gaskamers = leugen'. Bij vonnis van 19 juni 2008 heeft de correctionele rechtbank de feiten bewezen geacht en gesteld dat de dader een beleid in ere hersteld dat onverzoenbaar is met de democratische waarden van onze samenleving. Het Hof van Beroep bevestigt, bij verstek, het vonnis.