In eerste aanleg was de dader reeds veroordeeld op grond van de wet van 23 maart 1995 om in een vlugschrift het bestaan van de 'zogenaamde' dodende gaskamers in twijfel te hebben getrokken. Er was eveneens kwestie van verschillende andere feiten en o.m. een zelfklever: 'Gaskamers = leugen'. Bij vonnis van 19 juni 2008 heeft de correctionele rechtbank de feiten bewezen geacht en gesteld dat de dader een beleid in ere hersteld dat onverzoenbaar is met de democratische waarden van onze samenleving. Het Hof van Beroep bevestigt, bij verstek, het vonnis.

M was reeds 3 jaar veiligheidsagent bij firma D. in het kader van een overeenkomst van onbepaalde duur. Hij dient klacht in tegen B., zijn overste, die verschillende keren, in het bijzijn van getuigen, racistische uitlatingen formuleerde.

Om loonkosten te beperken ontslaat een werkgever zijn personeelsleden die een bepaalde (6 jaar) anciënniteit bereiken. Een werknemer meent dat het gaat om een indirecte discriminatie op grond van leeftijd. De rechtbank weerhoudt deze redenering niet. Het ging wel degelijk om een neutrale maatregel (anciënniteit) die alle werknemers trof ongeacht hun leeftijd.

Na een paar jaar als bevoorraadster gewerkt te hebben, moest een vrouw een operatie aan haar handen ondergaan. Ze vroeg haar werkgever daarna om aangepast werk, maar hij weigerde dat en ontsloeg haar.

Een gehuwd koppel, Amerikaan en Belg, volgen de opleiding om in aanmerking te komen voor adoptie. Ze bekomen dan ook een geschiktheidvonnis van de Jeugdrechtbank. Wanneer ze ten rade gaan bij de Vlaamse Centrale Autoriteit krijgen ze te horen dat homokoppels weinig kans maken bij inter-landelijke adopties.

In een aantal kantoren van een uitzendbureau worden in het kader van een strafonderzoek aanwijzingen teruggevonden dat bepaalde kantoren ingaan op de discriminatoire wensen van klanten. Het strafonderzoek draait op een sisser uit wegens de taal waarin het gevoerd werd. Er wordt dan een zaak aangespannen voor de burgerlijke rechtbank. Deze acht de feiten, op grond van wat zich in het strafbundel bevindt, bewezen in die zin dat blijkbaar de feiten gekend waren tot op het niveau van het bestuur dat zijn kantoorhouders niet bijstond en voorrang gaf aan de omzet. Maar van een algemeen discriminatoir beleid van het bedrijf kan volgens de rechtbank geen sprake zijn.

Een persoon die illegaal in het land verblijft, in afwachting van een antwoord op de toepassing van artikel 9.3 van de wet van 15 december 1980, opent twee rekeningen in een bankagentschap: een zichtrekening en een rekening voor de huurwaarborg. Kort daarna sluit de bank ambtshalve de twee rekeningen.

Het algemeen politiereglement van een Brusselse gemeente verbiedt het verbergen van het gelaat door schmink, het dragen van een masker of elk ander middel met uitzondering van carnaval. Er werd twee keer proces-verbaal opgesteld tegen een vrouw wiens gelaat volledig bedekt was.

Een jonge vrouw die een hoofddoek draagt wordt verzocht haar hoofddoek af te nemen in een bowlingzaak. De uitbater beroept zich op het huishoudelijk reglement waarbij, in naam van de veiligheid, alle hoofddeksels verboden zijn. De rechter erkent het legitieme doel (veiligheid) van een verbod maar komt tot het besluit dat de middelen om het doel te bereiken noch passend noch noodzakelijk zijn. Hij besluit tot een indirecte discriminatie op basis van geloofsovertuiging, beveelt de staking en de aanplakking van de uitspraak. Het slachtoffer krijgt de forfaitaire schadevergoeding niet bij gebrek aan bewijs van haar morele schade.

De correctionele rechtbank te Brussel spreekt, bij vonnis van 6 januari 2009, een straf uit van 2 jaar met 3 jaar uitstel voor car-jacking, stelen van GSM en portefeuille. Het Hof van Beroep bevestigt het vonnis maar verzwaart de straf aangezien de aanval welbewust, overwogen en homofobisch getint was ten aanzien van personen waarvan de homoseksualiteit kon vermoed worden. Strafrechtelijk: 4 jaar met uitstel gedurende 5 jaar.