In een dossier van burgerlijke partijstelling door het Centrum sprak de correctionele rechtbank van Antwerpen op 23 juni 1999 een provincieraadslid van het Vlaams Blok vrij voor het brengen van de Hitlergroet tijdens een provincieraad. De rechtbank was van oordeel dat uit het armgebaar van de verdachte geen Hitlergroet kon afgeleid worden, "wel een grove minachting opzichtens een gesteld politiek orgaan als de provincieraad". De afwezigheid van verder objectief bewijs ter zake leidde tot de vrijspraak van beklaagde.

De uitlatingen van beklaagde luid gezegd aan een derde, terwijl er bovendien nog ander publiek in het restaurant aanwezig was: "zorg dat die makak van mijn eten blijft, anders sla ik u de kop in…" en "mee die zwette kan ik niet om", hierbij verwijzend naar de burgerlijke partij die hierop begon te huilen, vallen duidelijk onder toepassing van de wet van 30 juli 1981.

Uitschelden van een collega-dienster onder meer als "zwarte" en "die zwarte werkt niet graag zeker". De rechtbank oordeelt dat aan de openbaarheidsvereiste is voldaan en dat de gebruikte uitlatingen duidelijk het intentioneel karakter om aan te sporen tot discriminatie en haat op grond van de huidskleur vertolken.

Veroordeling voor smaad en toebrengen van slagen aan een politieagent en voor het bedrijven van rassendiscriminatie ten opzichte van twee jongeren van Marokkaanse oorsprong.

Weigering van personen van vreemde herkomst in een dancing. De rechtbank kan begrip opbrengen voor de bezorgdheid van de dancinguitbaters om te waken over de veiligheid van hun klanten. Maar toch kan en mag men zich hier niet achter verschuilen om bepaalde mensen te weigeren die blijkbaar helemaal niet buiten het concept van de zaak vallen. Daarenboven blijkt het concept van de zaak te zijn dat er in principe geen vreemdelingen worden toegelaten.

Een jongere wordt de toegang geweigerd in een discotheek.

Wanneer de beklaagde bevestigt dat hij de toegang van een dancing heeft ontzegd aan een persoon omdat hij als een “boelzoeker” bekend staat, terwijl het slachtoffer meent dat de toegang hem ontzegd is omwille van zijn herkomst, bevinden we ons in een situatie van woord tegen wederwoord waarbij de twijfel in het voordeel van de beklaagde moet spelen. Wanneer de beschuldigden daarentegen geen enkele objectieve reden van de weigering van de toegang kunnen aanvoeren is het bewezen dat de weigering gebaseerd is op de herkomst of de huidskleur van het slachtoffer.

Vormt een misdrijf zoals gesteld in artikel 2, het feit dat een immobiliënmakelaar aankondigt dat één van de voorwaarden om als kandidaat-huurder in aanmerking te komen, is dat men “Belg van nature” moet zijn. Het stellen van een nationaliteitsvoorwaarde voor de huurders is strijdig met de wet.

Veroordeling wegens discriminatie bij de verhuring van een appartement aan een allochtoon gezin.

Het in het openbaar verklaren dat “ze alle migranten op een boot moeten zetten of een bom onder hun bed plaatsen” vormt een inbreuk op artikel 1 van de antiracismewet.