De dader sloeg een meisje dat het zwembad verliet. Hij was de mening toegedaan dat het voor een moslima niet hoorde dat ze het zwembad bezocht.

Twee jonge vrouwen zijn pas bevallen en delen dezelfde ziekenhuiskamer. De partner van één van de twee stelt vast dat de andere vrouw van Turkse afkomst is. Hij deelt aan de verpleger mede dat zijn familie geen kamer wenst te delen met een bruine. Raadt aan zijn vrouw aan overal af te blijven om niet besmet te geraken en meent dat het ziekenhuis Turken bij Turken, en Belgen bij Belgen moet leggen. Hij wordt veroordeeld wegens aanzetten tot discriminatie op grond van huidskleur.

Het slachtoffer maakt in een café kennis met jongeren. Na het verlaten van de zaak wordt hij zwaar toegetakeld (5 weken arbeidsongeschikt, tanden uitgeslagen, arm gebroken). Hij meent meegelokt te zijn omwille van zijn seksuele geaardheid. De jongeren verklaren dat ze hem een goed pak slaag wilden geven. De rechtbank meent dat het aspect seksuele geaardheid onvoldoende bewezen is maar dat er wel degelijk sprake is van volstrekt onaanvaardbaar en zinloos geweld.

De dader maakt amok op de tram. Hij verwijt de trambestuurster dat ze blank is, vrouw en geen moslim. Hij scheldt haar uit, spuwt en klopt op de bestuurderscabine, in aanwezigheid van anderen op de tram.

Een buschauffeur roept op de openbare weg tegen een man met donkere huidskleur: “Zwarten, makak, ga terug naar uw land”. Tijdens het proces geeft de man geen enkele blijk van schuldinzicht.

Acht Vlamingen waren het slachtoffer van fysieke agressie bij het verlaten van een bar in Durbuy; hun wagen werd zwaar beschadigd. De correctionele rechtbank van Marche-en-Famenne, bij vonnis van 23 februari 2011, meende dat de daders de feiten gepleegd hadden uit sadisme en zonder de minste frustratie. Ze werden ook voor andere feiten vervolgd. De rechtbank nam verzwarende omstandigheden in aanmerking maar zonder het beschermde criterium ('taal') expliciet te noemen.

Een man organiseert een congres waarop er ook muziekoptredens zijn en hij de aanwezigen toespreekt. Twee televisieploegen maken beelden die worden uitgezonden door de openbare omroep. De politie maakt een analyse van de inhoud van de toespraak en besluit dat het degelijk gaat om aanzetten tot haat of geweld. De rechtbank toetst de bewoordingen aan het recht op de vrijheid van meningsuiting en besluit dat er wel degelijk een inbreuk gepleegd is op artikel 20, 4° van de wet van 30 juli 1981.

Een jong gemengd koppel werd te Schaerbeek geslagen en bespuwd door een groep jongeren. Later op de avond werd hun auto vernield en waren ze slachtoffer van een inbraak met vernieling. De daders zijn geïdentificeerd en het parket beschouwt het dossier als slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden (racisme).

Een man wordt veroordeeld voor wapenbezit, bedreigingen ten aanzien van personen en goederen alsook verspreiden van denkbeelden die zijn gegrond op rassensuperioriteit of rassenhaat. Hij verklaart ten overstaan van de politie dat hij niet in aanraking wenst te komen met zwarte, bruine of Joodse politiemensen want hij zal ze kapot maken. Ondertussen maakt hij nazigebaren.

Een man staat te wachten aan het loket van De Lijn in het station te Leuven. Voor hem staat een vrouw van Somalische afkomst wat hem blijkbaar niet zint. Hij geeft een klap op haar hoofd, stampt haar in de rug en zegt dat hij van het (…) is en er zal voor zorgen dat ze terug naar haar land gestuurd wordt. Ze is tien dagen werkonbekwaam. Het Parket dagvaardt voor slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden.