Een man steekt opzettelijk een sikhtempel in brand bij nacht en terwijl hij moest vermoeden dat er mensen in de tempel aanwezig waren. Zijn daad is ingegeven door de haat tegen, het misprijzen van of de vijandigheid tegen de leden van de sikh-gemeenschap.

Het slachtoffer maakt in een café kennis met jongeren. Na het verlaten van de zaak wordt hij zwaar toegetakeld (5 weken arbeidsongeschikt, tanden uitgeslagen, arm gebroken). Hij meent meegelokt te zijn omwille van zijn seksuele geaardheid. De jongeren verklaren dat ze hem een goed pak slaag wilden geven. De rechtbank meent dat het aspect seksuele geaardheid onvoldoende bewezen is maar dat er wel degelijk sprake is van volstrekt onaanvaardbaar en zinloos geweld.

Een werkzoekende stoort zich aan een advertentie waarbij een keten van kledingwinkels jobs koppelt aan een bepaalde leeftijdscategorie. De vakbond, de VDAB en het Centrum worden ingelicht. De man in kwestie wenst anoniem te blijven en zelf geen actie te ondernemen.

Het Arbeidshof oordeelde dat een beveiligingsfirma geen rechtsmisbruik beging door een receptioniste te ontslaan die een bescheiden hoofddoek wilde combineren met haar uniform. In eerste aanleg oordeelde de arbeidsrechtbank dat een werkgever aan zijn voltallige personeel een verbod mag opleggen om religieuze overtuigingen te veruiterlijken om het neutrale imago van het (commerciële) bedrijf te vrijwaren.

Een man organiseert een congres waarop er ook muziekoptredens zijn en hij de aanwezigen toespreekt. Twee televisieploegen maken beelden die worden uitgezonden door de openbare omroep. De politie maakt een analyse van de inhoud van de toespraak en besluit dat het degelijk gaat om aanzetten tot haat of geweld. De rechtbank toetst de bewoordingen aan het recht op de vrijheid van meningsuiting en besluit dat er wel degelijk een inbreuk gepleegd is op artikel 20, 4° van de wet van 30 juli 1981.

Een jong gemengd koppel werd te Schaerbeek geslagen en bespuwd door een groep jongeren. Later op de avond werd hun auto vernield en waren ze slachtoffer van een inbraak met vernieling. De daders zijn geïdentificeerd en het parket beschouwt het dossier als slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden (racisme).

Het slachtoffer van een arbeidsongeval is gedurende twee periodes afwezig vooraleer ze haar werk hervat in aangepaste omstandigheden. Twee dagen na de werkhervatting wordt ze ontslagen. Ze meent dat het ontslag willekeurig en discriminatoir is.

Een dame is, na medisch geschikt te zijn bevonden, sinds 2004 werkzaam als erkend havenarbeider van het logistiek contingent van de haven van Antwerpen. Ze postuleert voor een job als containermarkeerder bij het algemeen contingent. Voor deze job dient ze opnieuw een medisch onderzoek te ondergaan waarvan de criteria vastliggen in een zogenaamd 'Kwaliteitshandboek'. Omwille van haar diabetes type 1 wordt ze automatisch afgewezen zonder functiespecifiek onderzoek. Haar zaak wordt door de Arbeidsrechtbank afgewezen bij vonnis dd. 2 maart 2010.

Een man staat te wachten aan het loket van De Lijn in het station te Leuven. Voor hem staat een vrouw van Somalische afkomst wat hem blijkbaar niet zint. Hij geeft een klap op haar hoofd, stampt haar in de rug en zegt dat hij van het (…) is en er zal voor zorgen dat ze terug naar haar land gestuurd wordt. Ze is tien dagen werkonbekwaam. Het Parket dagvaardt voor slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden.

In eerste aanleg was de dader reeds veroordeeld op grond van de wet van 23 maart 1995 om in een vlugschrift het bestaan van de 'zogenaamde' dodende gaskamers in twijfel te hebben getrokken. Er was eveneens kwestie van verschillende andere feiten en o.m. een zelfklever: 'Gaskamers = leugen'. Bij vonnis van 19 juni 2008 heeft de correctionele rechtbank de feiten bewezen geacht en gesteld dat de dader een beleid in ere hersteld dat onverzoenbaar is met de democratische waarden van onze samenleving. Het Hof van Beroep bevestigt, bij verstek, het vonnis.