Naar aanleiding van een banaal incident krijgt het slachtoffer racistische verwijten naar het hoofd geslingerd en krijgt het vervolgens slagen toegediend. De rechtbank weerhoudt slagen en verwondingen met verzwarende omstandigheden (artikel 405quater Strafwetboek) maar niet het aanzetten tot haat (artikel 20,2° van de wet van 30 juli 1981).

Een werknemer, slachtoffer van een arbeidsongeval, wordt ontslagen twee maanden voor de consolidatie van zijn letsels. Hij roept discriminatie in op grond van weigering van redelijke aanpassing en gezondheidstoestand. De rechtbank verwerpt de vordering aangezien er enerzijds geen sprake is van handicap en anderzijds het ontslag, voorzien in artikel 58 van de wet van 3 juli 1978, de rechtvaardigingstoets doorstaat aangezien een langdurige afwezigheid de arbeidsorganisatie stoort.

Een werkneemster, slachtoffer van een arbeidsongeval, kan het staande werk niet meer aan. De zaak betreft enerzijds een betwisting betreffende de opzeg, anderzijds wordt een discriminatie ingeroepen op grond van handicap. Na analyse van de opeenvolgende arbeidsovereenkomsten en het type werk dat dient verricht te worden besluit het Hof dat het staand werk een wezenlijke en bepalende beroepsvereiste is. Er is dus geen sprake van discriminatie.

Personen van allochtone afkomst beklagen er zich over dat ze geen toegang krijgen tot een fitnesscentrum. De feiten worden aangeklaagd door middel van een verborgen camera. Dit bewijsmateriaal wordt verworpen aangezien er geen wettelijke basis is voor de praktijktest (wet van 25.02.2003) en deze test in de wet van 10 mei 2007 zelfs niet meer voorkomt.

Jonge mannen van allochtone afkomst wordt de toegang geweigerd tot een dancing. De portier, werknemer van een bewakingsfirma, kreeg hiertoe opdracht van de uitbater. Gelet op het feit dat enkel van allochtonen een lidkaart vereist wordt en de werkwijze hem tegen de borst stuit raadt hij de slachtoffers aan om de politie te verwittigen. Het vonnis van de correctionele rechtbank te Hasselt dd. 12 juni 2007 wordt bevestigd door het Hof van beroep.

De uitbater van een fitnesscentrum is het voorwerp van klachten betreffende discriminatie. De rechtbank acht de feiten bewezen op grond van verklaringen van slachtoffers en een reportage gemaakt met verborgen camera.

Gewone telefoongesprekken, waarvan (1) de inhoud wordt bevestigd (onder eed) door een derde waarvan de geloofwaardigheid niet in twijfel wordt getrokken en (2) de gegevens op het uittreksel van de telefoonrekening, zijn voldoende ernstig en relevant om te worden beschouwd als elementen die aanleiding geven tot het verdelen van de bewijslast.

Een man solliciteert als meubelmonteerder voor een vacature uitgeschreven bij de VDAB. Hij neemt telefonisch contact op maar bij het kenbaar maken van zijn naam krijgt hij te horen dat de vacature is ingevuld. Wanneer twee andere personen bellen lijkt de vacature nog niet ingevuld.

De vraag die zich opwerpt is of er al dan niet sprake is van discriminatie wanneer een aanvullende pensioenregeling enkel voorzien is voor bedienden en niet voor arbeiders. Het Hof beantwoordt de vraag negatief om verschillende redenen: artikel 10 en 11 van de Grondwet hebben enkel een verticale werking (1), de omzettingstermijn van Richtlijn 2000/78/EG is nog niet verstreken dus kan een particulier er zich niet rechtstreeks op beroepen (2), de tegenpartij is geen overheidsorgaan (3).

Een politiecommissaris en docent bij de politieschool wordt vervolgd voor vervalsing van processen-verbaal, onwettige huiszoekingen, aantasting van de fysieke integriteit en buitensporig geweld ten aanzien van personen van Turkse afkomst.