Een werknemer van de MIVB wordt gepest op het werk vanwege zijn Marokkaanse afkomst. De MIVB neemt een aantal maatregelen; ze brengt de werknemer onder meer in een andere dienst onder. Maar vanwege zijn gezondheidstoestand is hij vaak afwezig, en uiteindelijk wordt hij ontslagen.

Een homoseksuele werknemer dient één klacht in bij de interne preventiedienst voor feiten die zowel konden vallen onder de toepassing van de wet van 25 februari 2003 (vroegere algemene antidiscriminatiewet) en onder de wetgeving inzake welzijn op het werk (wet van 4 augustus 1996). In beide wetgevingen is een vergoeding voorzien die de werkgever moet ontmoedigen de werknemer die klacht heeft ingediend te ontslaan en die laatste schadevergoeding toe te kennen voor het verlies van zijn job. In casu ging het om één klacht betreffende dezelfde feiten. Er kan dus geen sprake zijn van cumul van vergoedingen voorzien in beide wetgevingen, aangezien ze dezelfde doelstelling hebben.

Een werkzoekende stoort zich aan een advertentie waarbij een keten van kledingwinkels jobs koppelt aan een bepaalde leeftijdscategorie. De vakbond, de VDAB en het Centrum worden ingelicht. De man in kwestie wenst anoniem te blijven en zelf geen actie te ondernemen.

Het Arbeidshof oordeelde dat een beveiligingsfirma geen rechtsmisbruik beging door een receptioniste te ontslaan die een bescheiden hoofddoek wilde combineren met haar uniform. In eerste aanleg oordeelde de arbeidsrechtbank dat een werkgever aan zijn voltallige personeel een verbod mag opleggen om religieuze overtuigingen te veruiterlijken om het neutrale imago van het (commerciële) bedrijf te vrijwaren.

Het slachtoffer van een arbeidsongeval is gedurende twee periodes afwezig vooraleer ze haar werk hervat in aangepaste omstandigheden. Twee dagen na de werkhervatting wordt ze ontslagen. Ze meent dat het ontslag willekeurig en discriminatoir is.

Een dame is, na medisch geschikt te zijn bevonden, sinds 2004 werkzaam als erkend havenarbeider van het logistiek contingent van de haven van Antwerpen. Ze postuleert voor een job als containermarkeerder bij het algemeen contingent. Voor deze job dient ze opnieuw een medisch onderzoek te ondergaan waarvan de criteria vastliggen in een zogenaamd 'Kwaliteitshandboek'. Omwille van haar diabetes type 1 wordt ze automatisch afgewezen zonder functiespecifiek onderzoek. Haar zaak wordt door de Arbeidsrechtbank afgewezen bij vonnis dd. 2 maart 2010.

Een zorgverleenster, eerst via een vervangingscontract, werkt met een contract van onbepaalde duur in een rust- en verzorgingstehuis. Ze is slachtoffer van een werkongeval. Ze wordt geschikt verklaard om een activiteit op te nemen in de arbeidsmarkt, maar definitief ongeschikt voor de taak die ze thans vervult.

De arbeidsrechtbank te Brussel had, bij vonnis van 18 maart 2010, besloten dat er sprake was van discriminatie op grond van politieke overtuiging in het kader van het ontslag van een werknemer, lid van een bepaalde politieke partij, door een vakbond.

Een man van 51 reageert op een advertentie. De werkgever antwoordt dat eerder gezocht wordt naar jonge kandidaten met eerder beperkte ervaring omdat het om een “junior” functie gaat, terwijl het profiel van de kandidaat eerder in de richting gaat van een “senior” job.

Een handenarbeider, tevens lid van de vakbondsafvaardiging, is slachtoffer van een arbeidsongeval. Ingevolge dit ongeval mag hij geen gewichten meer heffen van meer dan 15 kg. Zijn arbeidsovereenkomst wordt opgeschort wegens overmacht ingevolge het feit dat hij niet meer geschikt is voor de betrokken job. Hij dient een vordering tot staking in wegens discriminatie op grond van syndicale overtuiging en gezondheidstoestand.