De ouders van een jongen, verlengd minderjarig, spanden een geding aan tegen het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Hun zoon zat sinds zijn jeugd al veertien jaar in een voorziening in Nederland, op 15 kilometer van hun woonplaats. Ze wilden hem daar houden, te meer vanwege de lange wachtlijsten in Vlaanderen. Het VAPH weigerde een verdere financiële tussenkomst.

Een journalist vraagt, via een agent, een interview aan met een artiest. Hij verduidelijkt dat hij zich verplaatst in een rolstoel en vraagt hiermee rekening te houden bij de keuze van de locatie waar het interview zal plaatsvinden. De agent, in bijzonder onaangename bewoordingen, stelt dat dit niet zijn probleem is en herhaalt zijn standpunt in het bijzijn van andere personen.

Een winkel weigerde toegang aan een vrouw die vergezeld werd van een duidelijk herkenbare assistentiehond. De eigenaar motiveerde zijn weigering op grond van zijn allergie en zijn angst voor honden.

Een man werkt regelmatig als gelegenheidsarbeider maar wil deel uitmaken van het algemeen contingent van havenarbeiders. In 1985 wordt hij medisch ongeschikt verklaard en in 2001 is hij twee maal niet geslaagd voor de psychotechnische proef. In 2012 waagt hij zijn kans opnieuw. De uitnodigingsbrief stelt duidelijk dat er gevraagd wordt, mits voorleggen van een doktersattest, te verwittigen wanneer een kandidaat kampt met dyslexie. De man bezorgt een brief van een leerkracht waarbij hij les volgt en van iemand wiens functie niet gespecifieerd is, maar geen doktersattest. Hij mislukt de proeven en krijgt een herkansing in een afzonderlijk lokaal met een psycholoog die de vragen voorleest.

De arbeidsrechtbank van Leuven heeft de uitbater van een fitnesszaak veroordeeld die één van zijn managers ontslaan had vanwege de handicap van diens jongste kind.

Het slachtoffer, een man van vijfentwintig, werkte als uitzendkracht op proef voor de computerspeciaalzaak in kwestie toen de zaakvoerster hem een vast contract beloofde – op basis van zijn prestaties, kennis en motivatie. Voorwaarde was dat hij zijn andere job (als parkeerwachter) onmiddellijk opzegde. Dat deed hij, maar enkele dagen later liet ze hem weten dat hij dan toch geen vast contract kreeg; ook zijn uitzendcontract werd beëindigd. Die beslissing, luidde het, was genomen vanwege een aangeboren vergroeiing van zijn vingers.

Ouders van een kind met het downsyndroom en een gehoorstoornis hebben een zaak aangespannen tegen de school van hun kind. Enerzijds op grond van de algemene bepalingen over aansprakelijkheid in het Burgerlijk Wetboek, anderzijds op grond van het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap. Ze klagen aan dat hun kind de toegang tot het gewone basisonderwijs (inclusief onderwijs) is geweigerd.

Een jonge vrouw die zich verplaatst met een rolstoel vraagt financiële tussenkomst voor een assistentiehond. Ze wenst immers een zelfstandiger leven te leiden en beroept zich op het VN Verdrag handicap. De tussenkomst wordt geweigerd omdat de assistentiehond slechts een beperkte meerwaarde zou hebben.

Een buschauffeur vecht zijn ontslag aan en beweert tevens dat hij slachtoffer is van pesterijen en discriminatie. Het dispuut draait onder meer rond de bus die hij ter beschikking krijgt en gewijzigde busritten. De bus zonder automatische schakeling is slecht voor zijn rug en hij moet leerlingen vervoeren zonder begeleider wat niet evident is gelet op zijn spraakgebrek.

Het Centrum ontving de melding van een kandidaat-huurder die zou zijn geweigerd voor een woning, omdat haar inkomen niet voor beslag vatbaar was (tegemoetkoming voor personen met een handicap), ze een groot gezin had, en een echtgenoot met een wisselend inkomen (als rondreizend garagist).