De ouders van een jongen, verlengd minderjarig, spanden een geding aan tegen het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Hun zoon zat sinds zijn jeugd al veertien jaar in een voorziening in Nederland, op 15 kilometer van hun woonplaats. Ze wilden hem daar houden, te meer vanwege de lange wachtlijsten in Vlaanderen. Het VAPH weigerde een verdere financiële tussenkomst.

Een vrouw van Turkse afkomst solliciteerde voor een job bij een reisagentschap. Ze werd niet geselecteerd; later slaagde ze erin een schriftelijk bewijs terug te vinden met de reden van de weigering. Bij een tweede sollicitatie bij het bedrijf, dit keer voor een andere job, werd ze aangenomen. De relatie met haar diensthoofd verliep echter bijzonder moeilijk en uiteindelijk werd ze ontslagen.

Het type vliegtuig waarmee een piloot gebruikelijk zijn vluchten uitvoerde werd vervangen; de bedoeling was om op termijn de hele vloot van de luchtvaartmaatschappij te vernieuwen. De piloot stond als 35e op een lijst van 531 mensen om een opleiding te krijgen tijdens een overgangsperiode, maar hij kwam niet aan bod omdat hij ouder was dan 55 jaar.

Een werkneemster van een luchtvaartmaatschappij, die extra premies had gekregen voor verantwoordelijkheden die ze had opgenomen, besliste deeltijds te gaan werken. Kort daarna werd ze samen met acht collega’s ontslagen. Ze meende het slachtoffer te zijn van discriminatie op grond van geslacht, leeftijd en haar keuze voor deeltijdse arbeid.

Een studente die een hoofddoek droeg, stelde zich kandidaat voor een vakantiejob bij een administratie in de maand augustus 2011. Haar kandidatuur werd weerhouden. Toen ze zich aanmeldde op de informatievergadering waarop alle nodige documenten in orde zouden worden gebracht, kreeg ze te horen dat ze tijdens het werk haar hoofddoek niet mocht dragen. Dat voorzag het arbeidsreglement van de administratie, en dat wegens de neutraliteit van de openbare dienst.

Een geneesheer-specialist in de endocrinologie werkte tot zijn vijfenzestigste als zelfstandige in een ziekenhuis met een contract van onbepaalde duur. Daarna zette hij de samenwerking voort, opnieuw met een contract van onbepaalde duur, door twee raadplegingen per week te verzekeren. Toen hij vijfenzeventig jaar werd, beëindigde het ziekenhuis de overeenkomst.

Het arbeidshof hervormt de uitspraak van de arbeidsrechtbank van Brussel van 19 maart 2008.

Een vrouw werkte als bevoorraadster, maar moest na een paar jaar in de job een operatie aan de handen ondergaan. Ze vroeg daarop aan haar werkgever om aangepast werk. Hij weigerde dat en ontsloeg haar.

Een inpakster wordt ontslagen wegens ‘veelvuldige’ afwezigheid omwille van ziekte. Haar afwezigheid was te wijten aan pogingen om zwanger te geraken met medische bijstand. In eerste aanleg stelt de arbeidsrechtbank te Brussel, bij vonnis van 27 december 2011, haar in het ongelijk. Ze stelt hoger beroep in om het willekeurig ontslag aan te vechten.

Een ambtenaar had zware rugproblemen en kon zijn job als tolk, waarvoor hij lange tijd in een cabine moet stilzitten, niet meer uitvoeren. Uiteindelijk kreeg hij alleen nog vertaalwerk toegewezen.