Weigering van personen van vreemde herkomst in een dancing. De rechtbank kan begrip opbrengen voor de bezorgdheid van de dancinguitbaters om te waken over de veiligheid van hun klanten. Maar toch kan en mag men zich hier niet achter verschuilen om bepaalde mensen te weigeren die blijkbaar helemaal niet buiten het concept van de zaak vallen. Daarenboven blijkt het concept van de zaak te zijn dat er in principe geen vreemdelingen worden toegelaten.

Na een auto-ongeluk tussen een vreemdeling en een Belg vraagt de vreemdeling de tussenkomst van de politie voor een vaststelling van de feiten, gezien partijen niet tot een minnelijke schikking komen. De politie weigert een vaststelling te doen. Uiteindelijk wordt de vreemdeling tegen zijn wil en met geweld naar het commissariaat gevoerd en hierbij ernstig verwond.

Een jongere wordt de toegang geweigerd in een discotheek.

Wanneer de beklaagde bevestigt dat hij de toegang van een dancing heeft ontzegd aan een persoon omdat hij als een “boelzoeker” bekend staat, terwijl het slachtoffer meent dat de toegang hem ontzegd is omwille van zijn herkomst, bevinden we ons in een situatie van woord tegen wederwoord waarbij de twijfel in het voordeel van de beklaagde moet spelen. Wanneer de beschuldigden daarentegen geen enkele objectieve reden van de weigering van de toegang kunnen aanvoeren is het bewezen dat de weigering gebaseerd is op de herkomst of de huidskleur van het slachtoffer.

Een vuilnisman weigert het huisvuil van een Marokkaanse gezin in te zamelen en vertelt verder op zijn ronde dat “er al problemen genoeg zijn met de migranten en dat ze er beter aan zouden doen om naar hun land terug te keren“.

Vijf Pakistani die in een café in Sint-Truiden iets willen drinken, worden niet besteld en krijgen te horen dat “die vijf bruine apen” het café moeten verlaten.

Wanneer het niet duidelijk is dat de weigering van het verhuren van een motorfiets is ingegeven door de vreemde herkomst van de kandidaat-huurder, moet de twijfel in het voordeel van de beschuldigde spelen. In onderhavig geval ligt de reden van de weigering van de verhuring niet in het feit dat de klant Turks begon te spreken, maar wel in de ongerustheid die zich van de verhuurster meester maakte. Dergelijke vrees is uiteraard subjectief en was misschien niet gegrond, maar kan niet als een opzettelijke vorm van discriminatie beschouwd worden.

Weigering van toegang in een dancing. Volgens getuigenverklaringen zou de uitbater een systeem hanteren waarbij vreemdelingen een fotokopie van hun identiteitskaart moeten afgeven en vooraf voor een bepaald bedrag consumptiebonnen aankopen, willen zij tot de dancing toegelaten worden.

Het is een misdrijf in de zin van artikel 2 als een cafébaas weigert iemand te bedienen om redenen die inherent zijn aan de etnische herkomst van de betrokkene, en die niet gerechtvaardigd kunnen worden door zijn kledij, gedrag of dergelijke.

Vermits bewezen werd dat de dancinguitbaters zich schuldig maakten aan discriminatie, worden ze op grond van de antiracismewet veroordeeld tot een geldboete en een morele schadevergoeding.