Een jongere die deel uitmaakt van een bende stampt op een vrouw omwille van haar donkere huidskleur. De rechter leidt dit af uit de racistische praat van de jongen en het feit dat hij de Hitlergroet brengt. De feiten werden beschouwd als een inbreuk op artikel 1 van de antiracismewet.

Eerste verzoekster is slechtziende en wordt steeds begeleid door haar assistentiehond. Op 6 oktober 2003 wilde zij samen met vier vrienden en geassisteerd door haar hond een hapje eten in een restaurant, filiaal van een grote keten. Het personeel weigerde echter het gezelschap te bedienen omdat honden niet toegelaten zijn in het restaurant.

De Correctionele rechtbank van Brugge maakte toepassing van artikel 405 quater Swb. dat in een strafverzwaring voorziet bij slagen en verwondingen. Een getuige, vriend van het slachtoffer, verklaarde dat het slachtoffer werd uitgedaagd door een groep jongeren die daarbij racistische opmerkingen maakte. Uit niets bleek dat het slachtoffer zich op enigerlei wijze uitdagend of uitlokkend zou hebben opgesteld. Tevergeefs hielden de beklaagden dan ook vol dat dit als reactie was op schunnigheden die het slachtoffer zou geroepen hebben naar de dames die hen vergezelden.

En man die reeds bekend stond voor het plegen van geweld had een lid van de Joodse gemeenschap in traditionele kledij verbaal bedreigd en hierbij een mes getoond. De gebruikte taal toonde duidelijk aan dat een van de drijfveren racisme was.

Een woordenwisseling in een postkantoor, in het bijzijn van getuigen, tussen een persoon van Italiaanse afkomst en een politieman in burger, wordt verder gezet op straat en zelfs op het politiekantoor. In eerste aanleg meende de correctionele rechtbank van Doornik, bij vonnis van 1 juni 2004, dat de inbreuk niet bewezen was.

Een provinciale handelsschool verbiedt vanaf het volgende schooljaar dat de hoofddoeken gedragen worden in de klas, de studiezaal en de eetzaal. Een aantal ouders spannen daarop een rechtgeding in. In eerste aanleg concludeert de rechtbank om diverse redenen dat er geen sprake is van discriminatie (1ste aanleg Hasselt, 5 oktober 2004). In beroep meent het Hof dat het verkeerde instrument werd aangewend om het schoolreglement aan te vechten: de wet van 25 februari 2003 dekt niet de onderwijsmaterie.

Vordering tot staking – Wanneer een appartement te huur wordt gesteld met behulp van een vastgoedkantoor, een raamaffiche en het internet, dan is er sprake van het ter beschikking van een goed of een dienst aan het publiek, ook al woont de verhuurster in hetzelfde gebouw (art. 2§4, eerste streepje AD-wet) – In tegenstelling tot de bewoording van art. 2 §1 is geen enkele rechtvaardiging mogelijk van een directe discriminatie op basis van ras, etnische afkomst,… tenzij wanneer er sprake is van een wezenlijke en bepalende beroepsvereiste (art. 2§1 AD-wet en art. 4 Richtlijn 2000/43 – Een verklaring van een kennis kan een feit uitmaken dat leidt tot de verdeling van de bewijslast (art. 19§4 Ad-wet).

Twee portiers weigeren de toegang tot een uitgaansgelegenheid aan twee personen met een donkere huidskleur. Het onderzoek doorprikt de “klassieke” argumenten van dronkenschap of problemen in het verleden zodat de rechtbank tot het besluit komt dat de weigering enkel was ingegeven door de huidskleur en er dus sprake is van discriminatie.

In de cafetaria van een rusthuis doet een bezoeker, in het bijzijn van getuigen, een uitspraak ten aanzien van een stagiaire van vreemde afkomst waarvan de rechtbank de mening is toegedaan dat het gaat om het aanzetten tot discriminatie of haat. De dader herhaalt zijn standpunt op de parking van het rusthuis tegen de moeder van het slachtoffer. Hij verwees naar de Turkse origine van de slachtoffers. Het feit dat deze van Marokkaanse en niet van Turkse origine zijn is niet relevant. De door de dader toegeschreven nationale afstamming volstaat.

Twee van de drie verzoekers zijn een homostel. Door bemiddeling van een vastgoedkantoor vinden zij op 17 november 2004 een huis dat ze wensen te huren en nog diezelfde dag betalen ze aan het kantoor de eerste huur. Op het ontvangstbewijs wordt bevestigd dat de betaalde som overeenkomt met de eerste maand huur en dat het kantoor, op basis van deze betaling, zich ten stelligste en op definitieve wijze inzet voor de verhuur van het goed. De huur wordt pas effectief wanneer de eigenaar de huurovereenkomst ondertekend heeft. Twee dagen later laat de bediende van het vastgoedkantoor een bericht achter op het antwoordapparaat van de twee verzoekers waarin zij laat weten dat de eigenaars het huis wensen te verhuren aan een traditioneel koppel en dat ze dus de betaalde som mogen komen terughalen.