De daling van het totale aantal dossiers, betekent jammer genoeg geen vooruitgang, omdat het Centrum vaker delicten en andere gewelddadige incidenten vaststelt. In twee op de drie dossiers is er sprake van een motief dat als homofoob gekwalificeerd kan worden.

In 2014 vonden twee assisenprocessen plaats waarin het Centrum zich burgerlijke partij heeft gesteld. Er moest een oordeel worden geveld over moorden met homofobie als verwerpelijk motief. Zowel in het proces over de moord op Ihsane Jarfi, als in het proces over Jacques Kotnik, erkende het assisenhof van Luik dat er sprake was van een homofoob motief.

Het homofoob karakter werd niet als verzwarende omstandigheid weerhouden in het proces over de dood van Layla Achichi. Het lesbische meisje overleed in oktober 2009 na een rituele duiveluitdrijving, in een poging om haar van haar geaardheid te ‘genezen’.

Onderrapportering

De onderrapportering van gevallen van discriminatie, pesterijen en geweld tegen holebi’s blijft een aandachtspunt. Klacht indienen bij de politie, bijvoorbeeld in een geval van homofoob geweld, wordt nog steeds als een moeilijke opgave ervaren. Dat is ook de reden waarom het Centrum in 2014, zijn samenwerking met de politie heeft voortgezet. Zo werden verschillende vormingen gegeven aan politieambtenaren, waarin het belang van het onthaal en de ondersteuning van slachtoffers van homofoob geweld werd benadrukt. We vermelden ook het initiatief dat één jaar geleden, op 1 mei 2014, werd gelanceerd door de politiezone van Gent, in samenwerking met het Centrum. Die samenwerking heeft geleid tot de creatie van een ‘meldpunt homo- en transfobie’, met als doel om meldingen van discriminatie te vergemakkelijken. De ‘Meld het’-campagne, die vier jaar geleden door het Centrum werd gelanceerd, zal ook in 2015 doorlopen. Dit weekend, ter gelegenheid van de Pride, brengt het Centrum ze opnieuw voor het voetlicht.

Het interfederaal actieplan tegen homofoob en transfoob geweld behoudt dus alle reden van bestaan. Het Centrum werkte mee aan de evaluatie van dat plan en benadrukte de noodzaak om middelen te voorzien om de werking ervan te kunnen verzekeren. Het plan mag geen catalogus van ideeën en goede voornemens zijn, maar moet daadwerkelijk een actieplan inhouden. Het feit dat de strijd tegen homofobie en transfobie in alle regionale beleidsverklaringen van de nieuwe regeringen aan bod komt, is in dat opzicht een bemoedigend signaal.

Op school

Andere grote werf: het onderwijs. Ook al vertegenwoordigt deze sector slechts 1% van de geopende dossiers, het onderwerp ligt nog steeds gevoelig. Openlijk uitkomen voor zijn of haar geaardheid op school blijft moeilijk, zowel voor leerlingen als voor leerkrachten. We verwijzen hier naar het geval van de kandidaat voor een vacature voor onderwijzer in een lagere school van de stad Brussel. De kandidaat wees de job uiteindelijk af omdat de directrice van de school hem had gezegd dat het beter was om zijn homoseksualiteit niet aan de leerlingen bekend te maken, in naam van de neutraliteit. De school en de stad Brussel ontkennen die versie van de feiten met klem. Toch maakte de media-aandacht die deze getuigenis heeft opgewekt het Centrum en andere spelers het mogelijk om te herinneren aan het belang van vorming over verschillen van kindsbeen af; en dus ook op school. Ook de leerlingen kampen trouwens met moeilijkheden. Van de jonge homo’s en lesbiennes, verbergt liefst twee derde op school zijn geaardheid.

Cijfers op komst

In aanloop naar de publicatie van zijn jaarverslag in mei 2015 zal het Centrum regelmatig de belangrijkste cijfers voor het jaar 2014 op zijn website publiceren. De cijfers over antisemitisme zijn de eerste in die reeks.