De resultaten van het onderzoek bevestigen de cijfers die Unia recent nog voorstelde in haar jaarverslag van 2020. Interessant aan het Gentse onderzoek is dat er is ingezoomd op enkele specifieke sectoren en specifieke discriminatiecriteria, zoals doofheid, kankerervaring, herkomst en leeftijd. Wat de sectoren betreft, vallen de groot- en detailhandel en de gezondheidszorg in negatieve zin op. Het onderzoek focuste ook op specifieke groepen, zoals dove sollicitanten. Unia krijgt geregeld meldingen van dove sollicitanten, zoekt telkens de dialoog met werkgevers op en stapt in uitzonderlijke gevallen naar de rechter. Uit het onderzoek van de stad Gent blijkt dat dove personen maar liefst 42% minder kans hebben op een positief antwoord wanneer ze zich kandidaat stellen voor een job.  

Het onderzoek focust alleen op de aanwervingsfase, terwijl Unia ook ziet dat discriminatie voorkomt in de latere fasen van tewerkstelling. Er zijn ook heel wat dossiers over racistische pesterijen, weigering tot promotie of ontslag; op deze punten zou het interessant zijn om over cijfers te kunnen beschikken op basis van onderzoek.  

Prima samenwerking 

Unia maakte voor dit onderzoek deel uit van de stuurgroep. De expertise van Unia werd eerder al voor andere acties ingezet, zoals het werk rond de overheidsopdrachten, of positieve acties in het Gentse personeelsbeleid. De stad en Unia Lokaal willen na de praktijktesten nu ambitieus werken rond een versterkend traject in dialoog met sectoren. Gent denkt daarbij aan samenwerking met Unia (via het aanbod van eDiv) en diverse andere partners, zoals organisaties die werken rond etniciteit, handicap en arbeidsbeperking, leeftijd en genderidentiteit. 

Unia herhaalt haar aanbeveling om deze discriminatietesten stelselmatig in te zetten om discriminatie op de arbeidsmarkt aan te pakken. Gent wil in de toekomst ook praktijktesten op werkgeversniveau uitvoeren, zoals dat al gebeurde op het vlak van huisvesting.  

Het is een goede zaak dat Gent blijft werken met praktijktesten, iets wat ook al aan de gang is in Antwerpen. Eveneens positief is dat de Vlaamse overheid ook stappen zet op dit gebied. 

Maar er is ook nood aan transparante communicatie over de resultaten van de testen en opvolging van sectoren én ondernemingen die tegen de lamp lopen. Een sterke rol voor de inspectiediensten met een stevig mandaat op het terrein om gerichte controles te kunnen uitvoeren is minstens even cruciaal. Zonder het belang te vergeten van een samenhangend beleid dat samenwerkt over de bestuursniveaus heen, van lokaal over regionaal tot federaal, om een sluitende aanpak van discriminatiebestrijding vorm te geven. Stap per stap komen we zo tot een écht inclusieve arbeidsmarkt, met een plaats voor iedereen.