Volgens het ECSR, dat waakt over de correcte toepassing van het Europees sociaal handvest, stelt België onvoldoende terreinen ter beschikking van woonwagenbewoners en is de stedenbouwkundige wetgeving niet aangepast aan hun verblijf. Het rapport verwijst ook naar het Waals Gewest dat caravans nog niet erkend heeft als verblijfplaats en stelt dat de kwaliteitscriteria voor verblijfplaatsen in Vlaanderen en Brussel niet aangepast zijn aan caravans en verblijfterreinen voor woonwagenbewoners.

Daarnaast stelt het ECSR een inbreuk vast inzake de uitwijzing van woonwagenbewoners; het is onduidelijk op basis van welke criteria die beslissingen genomen worden. Ten slotte wijst het ECSR er nog op dat België geen gecoördineerd beleid heeft om preventief op te treden tegen armoede en sociale uitsluiting van woonwagenbewoners.

Het Centrum vreest dat het uitblijven van een specifiek beleid, aangepast aan de situatie van woonwagenbewoners, stereotiepe reacties en stigmatisering alleen maar in de hand werkt. Woonwagenbewoners worden niet alleen geconfronteerd met sociale uitsluiting, maar de meeste mensen percipiëren hun situatie niet als sociale uitsluiting maar als illegaal of onrechtmatig.

Het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding pleit al langer voor specifieke criteria bij het toekennen van bouwvergunningen voor woonwagens, alsook voor aangepaste voorschriften inzake veiligheid, gezondheid en bewoonbaarheid om caravans ook effectief als verblijfplaats te laten erkennen.

Het Centrum publiceerde een praktische gids voor lokale besturen voor de organisatie van het tijdelijk verblijf van woonwagenbewoners.