Een vrouw solliciteert voor een job onder haar eigen naam en onder een fictieve naam. Ze ontvangt telkens een verschillend antwoord en meent daarom dat er sprake is van discriminatie op basis van het beschermd kenmerk nationale of etnische afstamming. Het arbeidshof oordeelt evenwel dat andere elementen het verschil in behandeling afdoende kunnen verklaren. Het arbeidshof wijst de discriminatievordering af omdat onvoldoende werd aangetoond dat de nationale of etnische afstamming mee een rol speelde.

De correctionele rechtbank veroordeelt een politiecommissaris voor antisemitische en andere pesterijen op het werk en past daarbij artikel 119 van het Sociaal Strafwetboek toe.

Een verkoopster werd ontslagen tijdens een periode van afwezigheid wegens ziekte. Haar afwezigheid had een impact op het zakencijfer van de winkel. De arbeidsrechtbank oordeelt in dit vonnis dat het ontslag discriminerend is en stelt onder meer dat er niet naar passende oplossingen gezocht werd om de afwezigheid van de verkoopster op te vangen.

Het arbeidshof oordeelt dat het ontslag van een vrouw discriminerend is, maar dat de schadevergoeding voor discriminatie uit de antidiscriminatiewet niet kan worden gecumuleerd met de schadevergoeding voor kennelijk onredelijk ontslag uit CAO nr. 109.

Er is geen sprake van een discriminatoir ontslag wanneer een vrouw wordt ontslagen tijdens haar afwezigheid wegens ziekte nadat ze haar (langdurige) arbeidsongeschiktheid telkens laattijdig ter kennis bracht van haar werkgever.

Het delen van een video (in dit geval van een preek) op een sociaal netwerk dat beschikbaar is voor een bepaald publiek voldoet aan de openbaarheidsvereiste van artikel 444, alinea 5 van het Strafwetboek.

De arbeidsrechtbank oordeelt dat het ontslag van een man discriminatoir is (op grond van het beschermd kenmerk syndicale overtuiging) en dat de beschermingsvergoeding (op grond van de wet houdende bijzondere ontslagregeling voor de personeelsafgevaardigden in de ondernemingsraden en in de comités voor preventie en bescherming op het werk) kan worden gecumuleerd met de forfaitaire schadevergoeding uit de Antidiscriminatiewet.

Bij afwezigheid van specifieke betwisting die daarover bij conclusie is gevoerd, moet de rechter het opzet niet uitdrukkelijk bewezen verklaren en niet uitdrukkelijk motiveren waarom is voldaan aan de openbaarheidsvereiste.

Een arts werkte als gynaecoloog in een ziekenhuis en moest stoppen op 65-jarige leeftijd. Het arbeidshof oordeelde dat er geen sprake was van discriminatie op basis van leeftijd. De stopzetting was objectief gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen voor het bereiken van dat doel waren passend en noodzakelijk.