Het Hof van Justitie van de Europese Unie verduidelijkt in dit arrest drie aspecten in verband met het veiligheidsattest.

Een man plaatst berichten op sociale media, waarmee hij duizenden mensen bereikt. Hij verheerlijkte onder andere het nazisme. De man werd veroordeeld voor 'aanzetten tot' en negationisme.

Het delen van een video (in dit geval van een preek) op een sociaal netwerk dat beschikbaar is voor een bepaald publiek voldoet aan de openbaarheidsvereiste van artikel 444, alinea 5 van het Strafwetboek.

Een man die in Karlsruhe (Duitsland) woont plaatst racistische commentaar op de Belgische website www.ostbelgiendirekt.be en wordt bij verstek veroordeeld voor het aanzetten tot haat en discriminatie.

De correctionele rechtbank verklaart zich onbevoegd om te oordelen over samenhangende raciale en niet-raciale drukpersmisdrijven.

Verschillende personen werden racistisch bejegend en aangevallen. Drie beklaagden verschenen voor de correctionele rechtbank die het haatmotief bewezen achtte tegenover twee van hen.

Twee arbeiders hadden een formele klacht ingediend bij de preventieadviseur voor (discriminatoire) pesterijen op het werk. Ze werden ontslagen tijdens de beschermde periode. Omdat het bedrijf niet kon aantonen dat het ontslag niets te maken had met de klacht, werd aan de twee arbeiders de forfaitaire beschermingsvergoeding van zes maanden brutoloon toegekend.

Een sociaal verhuurkantoor verhuurt reeds 12 jaar een woning aan een Roma familie en wil het huurcontract opzeggen. De vrederechter oordeelt dat het recht op huisvesting primeert op het recht van het sociaal verhuurkantoor om het huurcontract op te zeggen.

Twee beklaagden projecteerden op het terras van hun café racistische afbeeldingen op grote schermen. Ze werden veroordeeld voor aanzetten tot haat of geweld jegens een groep tot een gevangenisstraf van 6 maand en een geldboete van 4000 euro.

In een WhatsApp groep werden tal van, racistische, kwetsende en agressieve uitspraken gedaan, onder meer over collega’s. De leden van de WhatsApp groep behoorden tot een dienst die instond voor de overbrenging van gedetineerden. De correctionele rechtbank oordeelde dat er sprake was van pesterijen op het werk, maar niet van discriminatie tijdens de ambtsuitoefening.