Interfederalisering: wat?

In juli 2012 kwamen de federale regering, de gewesten en de gemeenschappen tot een samenwerkingsakkoord over de interfederalisering van het huidige federale Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding: zijn bevoegdheden inzake de strijd tegen discriminatie werden uitgebreid tot die van de gewesten en gemeenschappen.

De opdrachten van het huidige Centrum inzake migratie - waken over de grondrechten van vreemdelingen, de overheden informeren over de aard en de omvang van migratiestromen en de strijd tegen mensenhandel stimuleren - worden toevertrouwd aan een aparte en louter federale instelling.

Ten slotte moet België een nationale instelling voor de mensenrechten in het leven roepen, in overeenstemming met de van 1993 daterende Principes van Parijs. Er is al een principeakkoord om een samenwerkingsakkoord uit te werken over de oprichting van een overkoepelend mensenrechteninstituut. Binnen die instelling zullen met name het ‘interfederaal Centrum voor gelijke kansen en bestrijding van discriminatie en racisme’, het ‘federaal Centrum voor de analyse van de migratiestromen, de bescherming van de grondrechten van vreemdelingen en de strijd tegen mensenhandel’ en het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen (dat ook voor een interfederalisering staat) verenigd worden.

Interfederalisering: waarom?

Wat zijn opdrachten ter bevordering van gelijke kansen en ter bestrijding van discriminatie betreft, zal de interfederalisering de rol van het Centrum als openbare instelling versterken en zijn afstand met de burger verkleinen.

Inderdaad, elke burger van dit land zal voortaan bij één instantie terechtkunnen als hij het slachtoffer is van discriminatie op basis van één van de door wetten en decreten beschermde criteria, over welk bevoegdheidsniveau het ook gaat. Hij zal terechtkunnen bij het hoofdkwartier van het Centrum in Brussel ofwel bij de lokale meldpunten in Vlaanderen (Meldpunten Discriminatie) en Wallonië (Espaces Wallonie). Die decentralisatie bestond al in de praktijk, dankzij samenwerkingsakkoorden tussen de verschillende entiteiten, en zal voortaan ingebed zijn in de werking van het interfederale Gelijkekansencentrum.

Voor de burger zorgt de hervorming, met andere woorden, voor vereenvoudiging. Die zou moeten bijdragen tot een oplossing voor de onderrapportage van individuele gevallen van discriminatie bij het Centrum.

Voorts zou de onafhankelijkheid van de toekomstige centra versterkt moeten worden dankzij een ‘nieuwe architectuur’ van hun raden van bestuur.